Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008
16 Απριλίου 1.178 π.Χ.
Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2008 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Οι επιστήμονες, μετά από υπολογισμούς, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη στις 16 Απριλίου 1178 π.Χ.
Σύμφωνα με τον κ. Κ. Μπαϊκούζη, του Αστρονομικού Παρατηρητήριου της Λα Πλάτα στην Αργεντινή, και του Μαρτσέλο Μαγκνάσκο, του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης, οι οποίοι μελέτησαν τις θέσεις των άστρων και του ηλίου όπως ακριβώς αναφέρονται στην Οδύσσεια από τον Όμηρο, κατέστη δυνατή η ακριβής ημερομηνία της επιστροφής του βασιλιά της Ιθάκης στην πατρίδα του και της εξόντωσης των μνηστήρων. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο Όμηρος είχε γνώση των αστρονομικών φαινομένων της εποχής.
Όπως δήλωσε στην εφημερίδα «Το Βήμα» ο κος Μπαϊκούζης, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν 3 αστρονομικές αναφορές για τον υπολογισμό της ημερομηνίας:
1) την αναφορά του Όμηρου κατά την επιστροφή του Οδυσσέα έγινε ολική έκλειψη ηλίου,
2) τη θέση της Αφροδίτης 6 ημέρες πριν εξοντωθούν οι μνηστήρες, και
3) τη θέση των αστερισμών όταν ο Οδυσσέας έφυγε απ’ το νησί της Καλυψούς.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Proceedings of the National Academy of Sciences».
«Η μελέτη», συνέχισε ο κος Μπαϊκούζης, «δεν αποδεικνύει την ιστορικότητα της επιστροφής του Οδυσσέα, αλλά αποδεικνύει, τουλάχιστον, ότι ο Όμηρος γνώριζε ορισμένα αστρονομικά φαινόμενα, που έλαβαν χώρα πολύ πριν από την εποχή του». Και συνέχισε: «Δυστυχώς η έρευνα δεν μας βοήθησε να προσδιορίσουμε ακόμα, εάν ο προορισμός του Οδυσσέα ήταν το σημερινό νησί της Ιθάκης, ή η Λευκάδα, ή η Κεφαλλονιά. Μπορεί εκείνη την εποχή τα 3 νησιά να ήταν ενωμένα. Μπορεί το ανάκτορο να βρισκόταν στη θέση του Βαθιού, και οι εξοχικές κατοικίες, ή τα θερινά ανάκτορα στο Φισκάρδο και το Νυδρί».
Ο Σύλλογός μας, συμβάλλοντας στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης του ομηρικού προβλήματος, προτείνει να ονομαστεί η Λευκάδα Βόρεια Ιθάκη και η Κεφαλλονιά Δυτική Ιθάκη, και κατ’ επέκταση, οι Λευκαδίτες να λέγονται μεσελέδες, οι Ιθακήσιοι να λέγονται χαμουτζήδες, οι δε Κεφαλλονίτες παγουράδες.
Ετικέτες
Κυριακή 29 Ιουνίου 2008
Ο Προαστιακός στη Λευκάδα;
Δημοπρατήθηκε στις 30 Μαΐου 2008 το έργο της προέκτασης του Προαστιακού Σιδηροδρόμου μέχρι τη Λευκάδα. Το σημαντικό αυτό έργο θα κοστίσει 4.348.196.865,54€, και θα ολοκληρωθεί το 2015. Ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών δήλωσε ότι είναι ένα έργο πνοής, το οποίο, εκτός του ότι θα φέρει αποσυμφόρηση στην περιοχή, θα αποδείξει περίτρανα ότι η συγκεκριμένη Γεωλογική Ατέλεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΗΣΙ. Οι νέοι σταθμοί που θα κατασκευαστούν θα είναι: Αντίρριο, Χάνια Γαυρολίμνης, Μεσολόγγι, Διασταύρωση Αστακού, Κλεισορρεύματα, Φραγκουλέικα, Διασταύρωση Ευήνου, Μακρυνεία, Αγρίνιο, Στάνος, Αμφιλοχία, Βόνιτσα, Λευκάδα. Η διαδρομή Νερατζιώτισσα-Λευκάδα θα είναι 3 ώρες και 40 λεπτά και θα εκτελούνται 3 δρομολόγια ημερησίως. Η τιμή του εισιτηρίου δεν θα ξεπεράσει τα 24 ευρώ, λένε οι αρμόδιοι. Ο Σύλλογος έχει ήδη κλείσει 314 εισιτήρια για το πρώτο δρομολόγιο. Με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό μας κ. Σ. Χ., θα κάνουμε μια δυναμική εμφάνιση στο νησί ντυμένοι όλοι με τη στολή του αρχαιολόγου Δαίρπφελδ και φορώντας καπέλο σταθμάρχη.
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Χρήσιμες πινακίδες
Η σήμανση αποτελεί απαραίτητο εργαλείο κάθε συστήματος ερμηνείας και οργάνωσης της τουριστικής ανάπτυξης. Οι πινακίδες ενός συστήματος αποτελούν το βασικότερο μέσο παροχής πληροφοριών προς τους επισκέπτες, σχετικά με τις επιτρεπόμενες και μη χρήσεις, πληροφορίες προσανατολισμού καθώς και εξειδικευμένες πληροφορίες για στοιχεία του χώρου.
Οι πληροφορίες πρέπει να είναι συγκεκριμένες, ξεκάθαρες, συγκροτημένες, ευδιάκριτες και κατανοητές από το ευρύ κοινό. Οι πινακίδες τοποθετούνται σε θέσεις όπου είναι εύκολο να διαβαστούν και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να κυριαρχούν στο τοπίο. Βασικό είναι, επίσης, να τοποθετούνται σε θέσεις προφυλαγμένες από τις καιρικές συνθήκες.
Ανάλογα με τη θέση που τοποθετούνται οι πινακίδες χωρίζονται (γενικά) σε δύο κατηγορίες:
1. Εκτός περιοχής: Οι πινακίδες αυτές πρέπει να είναι χωροθετημένες με λογικό και σαφή τρόπο στις οδούς, έτσι ώστε να διευκολύνουν τις ομάδες των πολιτών να εντοπίζουν το προς αναζήτηση αντικείμενο και να το προσεγγίζουν σε κατάλληλα διαμορφωμένο σημείο εισόδου. Στην παραπάνω φωτογραφία, έχουμε μια στάση υπεραστικών λεωφορείων στην Εξάνθεια, σχεδιασμένη από τον Antoni Gaudi στις 16 Αυγούστου 1905 και υλοποιηθείσα από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Σφακιωτών το 2007. Όπως μπορεί κανείς να δει, η στάση διαθέτει στέγαστρο, που κλείνει με συρόμενη πόρτα, και χώρο για 3 καθήμενους (αμεα).
2. Εντός περιοχής: Διακριτικές, εναρμονισμένες με το χαρακτήρα του τοπίου, πινακίδες με όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες για την επιχείρηση. Είναι δυνατόν να κατασκευάζονται από διάφορα υλικά με σκοπό την οικονομία και το μέγιστο αισθητικό αποτέλεσμα. Έτσι αποφεύγεται η παροχή μεγάλου όγκου πληροφοριών από τις πινακίδες αυτές, που συνήθως είναι λιγόλογες και σαφείς. Στη φωτογραφία πληροφοριακή πινακίδα σε παραθαλάσσια καντίνα στους Εγκρεμνούς.
Τρίτη 24 Ιουνίου 2008
Γιατί πυροβολούν τους γλάρους;
Πολλά χρόνια βλέπαμε αναρτημένες τις πινακίδες της φωτογραφίας στα δημοτικά ψαράδικα. Οι περισσότεροι νόμιζαν ότι κάποια κατάρα έπεσε στα ψάρια του τόπου. Άλλοι πάλι (οι πιο κακεντρεχείς) θεωρούσαν ότι πρόκειται για τη γνωστή μορφή τεμπελοσκυλίασης που δέρνει το Σουμαδονήσι.
Για την αποκατάσταση της ηθικής τάξης, μετά από ενδελεχή έρευνα, δημοσιεύουμε σ’ αυτό το τεύχος, τους πραγματικούς λόγους της μάστιγας που ταλάνιζε μέχρι πρόσφατα τη χερσόνησο, πιάνοντας το νήμα από τις άκρες.
Ο γλάρος είναι πτηνό μετρίου αναστήματος, διαθέτει μακριά φτερά, ζει κοντά στην θάλασσα ομαδικά, κολυμπάει επιδέξια, έχει οξεία όραση και ακοή, μεγάλη αντοχή, πετάει γρήγορα, έχει άγρια και βραχνή φωνή και είναι πολύ λαίμαργο. Ακόμα από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται ο γλάρος ως λάρος, και μάλιστα ο ποιητής παρομοιάζει τον θεό Ερμή μ’ αυτό.
Εξ αιτίας της λαιμαργίας του, ο γλάρος μπορεί να εξελιχθεί σε περίφημο κλέφτη. Όλα, λοιπόν, ξεκίνησαν από ένα γλάρο στη Γηραιά Αλβιώνα. Σύμφωνα με δημοσίευμα στον τοπικό τύπο:
«Εντυπωσιασμένοι είναι οι κάτοικοι του Αμπερντίν της Σκωτίας καθώς το τελευταίο διάστημα απέκτησαν ένα νέο «αξιοθέατο»! Ένας γλάρος, τον οποίο έχουν ονομάσει Σαμ, παραβαίνει συστηματικά το νόμο. Ο Σαμ μπαίνει τακτικά σε ένα ψιλικατζίδικο της πόλης και κλέβει πάντα συγκεκριμένη συσκευασία με πατατάκια! Η φήμη μάλιστα του Σαμ είναι τόσο μεγάλη, που έχει οδηγήσει πολλούς από τους πολίτες να πληρώνουν για το «παράνομο» έδεσμα του γλάρου. Ακόμα και οι εργαζόμενοι στο κατάστημα είναι εντυπωσιασμένοι από τη δράση του συμπαθούς πτηνού. Όταν φτάσει στο μαγαζί δεν παρεμβαίνουν και απλώς παρακολουθούν το έργο του, έκπληκτοι από το γεγονός ότι πάντα επιλέγει τη συγκεκριμένη συσκευασία. Στη συνέχεια ο Σαμ βγαίνει έξω και με μαεστρία ανοίγει το σακουλάκι προσκαλώντας και τους υπόλοιπους γλάρους να απολαύσουν τη λεία του».
Με το πέρασμα των ετών, επειδή το φαινόμενο συνεχιζόταν, ο ιδιοκτήτης του εν λόγω ψιλικατζίδικου, διαμαρτυρήθηκε στο δήμαρχο της πόλης, με αποτέλεσμα, ο τελευταίος, να λάβει ορισμένα μέτρα, που ανάγκασαν την αλητοπαρέα των Σκοτσέζων γλάρων να αποδημήσει προς τα νότια. Και θες τα ρεύματα του αέρα, θες που το ‘χει η μοίρα του, το σμήνος κατέφτασε στη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας, όπου αντάμωσε με τους μπουρανελόγλαρους. Η σμίξη αυτή ήταν εκρηκτική, η δυναμική της έφτασε στο ζενίθ, κι έτσι άρχισε να μειώνονται επικίνδυνα τα ψάρια στο ιβάρι.
Οι υπεύθυνοι της Δημοτικής Επιχείρησης Αυγοτάραχου και Ψαροπαραγωγής Λευκάδος άρχισαν να παραξενεύονται που όλο και λιγόστευε η παραγωγή, ενώ αυξάνονταν η κατανάλωση ψαροτροφής (υποψιάζονταν ο ένας τον άλλον). Προς τούτο, κάλεσαν επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο να λύσουν τον γρίφο. Ανάμεσα σ’ αυτούς, παραβρέθηκαν και εκπρόσωποι της εταιρείας ΑΚΤΕ, η οποία ειδικεύεται στην απώθηση πτηνών, όπως γλάρους, ψαρόνια, περιστέρια, δεκαοκτούρες κλπ. Οι τεχνικοί της εταιρείας πρότειναν ένα συνδυασμό μέτρων για την εξάλειψη του φαινομένου:
1) Σε συνεργασία με την 7η Ταξιαρχία Πυροβολικού, την εγκατάσταση 2 στρατιωτικών πυροβόλων των 9 ιντσών, που θα πυροβολούν τους γλάρους κάθε 45 λεπτά της ώρας,
2) Μετά την πάροδο 6 μηνών, την κάλυψη όλης της λιμνοθάλασσας με ειδικό δίκτυ μεγάλης αντοχής, αγγλικής προελεύσεως, εμβαδού ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου περίπου
3) Στο ίδιο χρονικό διάστημα, θα εγκαθιστούσαν εκτός πόλεως (π.χ. στο Κομηλιό) ειδικούς κάδους με γλαροτροφή, για να στρέψουν το ενδιαφέρον των πτηνών προς τα ορεινά.
Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα είναι ορατά. Τα ψάρια έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται, το ιβάρι δεν λουφάρει πλέον και τα δημοτικά ψαράδικα έχουν γεμίσει τσιπούρες και μπάφες. Απ’ ότι μάλιστα μας εκμυστηρεύτηκε ανώνυμη πηγή, ο Δήμαρχος σκοπεύει να φυτέψει κισσούς και περικοκλάδες γύρω απ’ τη λιμνοθάλασσα, ώστε να αναρριχηθούν στο δίκτυ, κι έτσι να δημιουργηθεί μια όμορφη ατμόσφαιρα και μια πυκνή σκιά, προς όφελος της αλιείας.
Σάββατο 21 Ιουνίου 2008
Πεθαίνω για σένα, λα λα λα λα λα!
Ο Δήμος Λευκάδος έλαβε από τον ΠΑΟΚ πρόσφατα μίαν επιστολή, την οποίαν εμείς αναδημοσιεύουμε αυτούσια:
«Ο ΠΑΟΚ στα πλαίσια της νέας διαφημιστικής της καμπάνιας, αποφάσισε τη διάθεση του ποσού των 1.000.000 €, για την ενοικίαση χώρων που εκτελούνται επικίνδυνες και ανθυγιεινές εργασίες (π.χ. ορυχεία, διυλιστήρια, τσιμεντοβιομηχανίες, χαλυβουργικές κ.α.), δημοτικών κοιμητηρίων, βιομηχανιών χημικών και χρωμάτων, παλαιών υδροηλεκτρικών φραγμάτων, Νομαρχιών, κλπ, προκειμένου να ξεκινήσουν τα γυρίσματα ενός video clip με τίτλο «Πεθαίνω για σένα, λα λα λα λα λα!». Παρακαλούνται τόσο οι δημοτικοί άρχοντες, όσο και οι ιδιώτες βιομήχανοι να διευκολύνουν το έργο των κινηματογραφικών συνεργείων. Πιστεύοντας ότι, ανεξάρτητα από ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας μας, η διάδοση του φιλάθλου πνεύματος στη νέα γενιά αποτελεί εγγύηση για την σωματική και πνευματική τους υγεία και ως εκ τούτου είναι καθήκον μας να την προωθήσουμε. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την διευκόλυνση, την οποίαν είμαστε σίγουροι ότι θα μας παρέχετε». Ακολουθεί συνημμένα μια κατάσταση με τις βιομηχανίες, τους Δήμους, τις Κοινότητες και τις Νομαρχίες που έχουν επιλεγεί.
Ο δημοσιογράφος μας κ. Τζον Λίτλκαπ απευθύνθηκε στο Δήμο Λευκάδος, απ’ τον οποίον λάβαμε την εξής απάντηση δια στόματος ενός αντιδημάρχου:
«Ο Δήμος Λευκαδίων, ανταποκρινόμενος στο αίτημα του ΠΑΟΚ, κατόπιν ομοφώνου αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου, διέθεσε επί ενοικίω τον νότιο μαντρότοιχο του Δημοτικού Κοιμητηρίου, έναντι του ποσού των 178.580,32 €, του ΦΠΑ συμπεριλαμβανομένου, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό διαφημιστικής βιντεοταινίας, για τον εορτασμό των 83 χρόνων από της ιδρύσεως του ιστορικού αθλητικού σωματείου της συμπρωτεύουσας. Όπως, μάλιστα, τόνισαν οι παράγωγοί της ταινίας, η καταλληλότητα του χώρου ξεπέρασε κάθε προσδοκία, λόγω της ύπαρξης ακριβώς απέναντι, ποδοσφαιρικού γηπεδικού χώρου 5x5, όπου δεκάδες μικροί Λευκαδίτες αθλούνται καθημερινά. Τα ανωτέρω έσοδα προστιθέμενα με το ποσόν των 1.419,68 €, που είχαμε συμφωνήσει να διαθέσουμε για τον χρωματισμό της μάντρας, μας κάνουν ένα σύνολο 180.000,00 €, το οποίο θα διατεθεί αυτούσια για την μεταφορά των κανονιών από το κάστρο της Αγίας Μαύρας στην είσοδο της πλωτής γέφυρας και την τοποθέτηση των σε ξύλινους κιλλίβαντες».
Σε ερώτηση του ίδιου δημοσιογράφου μας γιατί η οικονομική απαίτηση του Δήμου προς τον ΠΑΟΚ δεν στρογγυλεύτηκε προς τα πάνω, η απάντηση ήταν: «Λόγω ετήσιου οικονομικού ισοσκελισμού,δεν έπρεπε να υπάρχει πλεόνασμα στο ταμείο, ούτε ένα λεπτό του ευρώ!».
Το αίμα νερό δε γίνεται
«Το αίμα νερό δεν γίνεται», λέει μια παροιμία μας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνονται όλα τα υπόλοιπα. Αυτό σκέφτηκε και ο δαιμόνιος ιδιοκτήτης του café «Mercado», στεκιού εκ των ων ουκ άνευ, του παζαριού της χώρας της Λευκάδος. Αντί να κάτσει, λοιπόν, να στύψει πορτοκαλολέμονα και άλλα φρούτα για να φτιάξει χυμούς και κοκτέιλ, έστυψε το κεφάλι του και έφτιαξε ένα νέο απεριτίφ, που το βάφτισε «ο αλκοολικός λελές» (Le lait alcoolique).
Το εν λόγω ποτό φτιάχνεται με γάλα και tequila σε αναλογία 3 προς 1 αντίστοιχα, με μία κουταλιά του γλυκού αλάτι και μία πρέζα δυόσμο, χτυπημένα σε σέικερ. Σερβίρεται δε, σε κολονάτο ποτήρι. Ο ιθύνων του καταστήματος δήλωσε ότι επέλεξε απλό παρουσιαστικό για το συγκεκριμένο κοκτέιλ, επειδή δεν δίνει στόχο στην αστυνομία, κατά τη διάρκεια των νυχτερινών της ελέγχων στα μπαράκια της πόλης.
Το ποτό πρωτοπαρουσιάστηκε στις 20 Αυγούστου 2007, σε ειδική εκδήλωση. Όλοι οι προσκεκλημένοι κεράστηκαν από τον ιδιοκτήτη και όλοι είχαν μόνον καλά λόγια να πουν. Σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το γιατί αποκαλύφθηκε το μυστικό της παρασκευής του ποτού απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, ο μπάρμαν απάντησε με νόημα: «Ε, δεν τα είπαμε και όλα!» και συνέχισε: «Δεν είπαμε ούτε για τη γύρη χαμομηλιού που έχει μέσα και κάνει καλό στο στομάχι, ούτε για το γάλα που είναι δικής μας παραγωγής, από αγελάδες, που τις έχουμε και βόσκουν ελεύθερα στα υψίπεδα του Αλέξανδρου».
Στη φωτογραφία μας γνωστός Λευκαδίτης εύχεται «στην υγειά» του ιδιοκτήτη και «ο Θεός το καλό». Σε άλλη ερώτηση, αν σκέφτεται να προχωρήσει στην τυποποίηση και παραγωγή του προϊόντος, ο ιδιοκτήτης μας δήλωσε: «Θα δούμε, παιδιά, μη βιάζεστε. Οπωσδήποτε θέλουμε να προχωρήσουμε, αλλά προς το παρόν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια, τα οποία πρέπει να ξεπεράσουμε, και δεν εννοώ τα οικονομικά» και ακολούθως διευκρίνισε: «Αυτή τη στιγμή δεν δουλεύουν όλες παραγωγικές μονάδες μας, παρά μόνον δύο που τις έχουμε δεμένες στο μαντρότοιχο της εκκλησίας της Παναγίας. Έχουμε στείλει όμως τον Φώντα τον Γράψα με το αγροτικό του, να ψάξει, να βρει και να μαζέψει τις υπόλοιπες, γιατί μας απείλησαν ότι θα τις σκοτώσουν. Και τότενες καήκαμαν!».
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Οι Ουλεστάδες της Λευκάδας
Τα Skata είναι το ιστορικό τμήμα της πόλης Γιάκομπσταντ της Φινλανδίας. Μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αι. κατοικούνταν από ναυτικούς. Τη δεκαετία του 1890 κατοικήθηκε κυρίως από εργάτες. Η ανεργία και η φτώχεια ανάγκασε αυτούς τους ανθρώπους να αναζητήσουν δουλειά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του νότου. Στην Ελλάδα έφτασαν δώδεκα οικογένειες, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στην αρχή στην περιοχή των αλυκών της πόλεως της Λευκάδος, κι αργότερα μέσα στα στενοσόκακά της.
Όλοι εργάζονταν ως οικοδόμοι. Αποτέλεσαν μια κλειστή κοινωνία που διατήρησε τα ήθη και έθιμά της, αρνούμενη να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Οι Λευκαδίτες τους αποκαλούσαν «οι σκατιάρηδες», εξ αιτίας της καταγωγής τους καθώς και της ιδιαιτερότητάς τους να αφοδεύουν εκτός των σπιτιών τους.
Μετά το 1910, πολλοί απ’ αυτούς καταπιάστηκαν με τις εκκενώσεις βόθρων και γενικά με υδραυλικές εργασίες αποχετεύσεων. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ένα επεισόδιο που αναφέρεται σε εφημερίδα της εποχής με τίτλο «τα σκατά σώζουν»: Κατά τη διάρκεια εργασιών απόφραξης των σωλήνων του βόθρου του Χριστόφορου Σκλαβενίτη, μία άτυχη οικιακή βοηθός, η οποία άπλωνε τα ασπρόρουχα στο μπαλκόνι, για άγνωστο λόγο, έχασε την ισορροπία της και έπεσε στο κενό. Η γυναίκα ευτυχώς προσγειώθηκε στην ακάλυπτη δεξαμενή, που περιείχε λόφο περιττωμάτων ύψους τουλάχιστον 40 εκατοστών και –ώ, του θαύματος!– γλύτωσε αφού υπέστη μόνον μερικούς μώλωπες και γρατζουνιές.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει να αναφέρεται η φράση αν τα σκατά είχαν αξία, οι φτωχοί δεν θα είχαν κώλο. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, δημοσιεύτηκε μια πραγματεία του καθηγητή Δ. Μεσσήνη, «Περί της καταγωγής και ενασχόλησης των εν Λευκάδι Ουλεστάδων», όπως αποκαλούνταν οι συγκεκριμένοι μετανάστες 2ης πλέον γενιάς. Εκεί αναφέρεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του Γιάκομπσταντ είχαν ως κύριο επάγγελμά τους την περισυλλογή του κατσιπόρδου της φάλαινας. Όταν, δηλαδή, μια δυσκοίλια φάλαινα σταρολάσπωνε, το προϊόν του κόπου της, το οποίο ονομαζόταν ambergris και έμοιαζε με μαύρη πέτρα, συλλεγόταν από τους Ουλεστάδες. Η εν λόγω βουρβουλιά, που είχε σχήμα ωοειδές, αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα συστατικά που χρησιμοποιούσαν οι βιομηχανίες αρωμάτων και καλλυντικών. Το κόστος της ήταν πολύ μεγάλο, η δε παρασκευή της εξαιρετικά ασυνήθιστη. Συγκεκριμένα: η φάλαινα φυσητήρας, έχοντας πολλές φορές δυσκολία στη χώνεψη των σουπιών και καλαμαριών που καταπίνει, και ιδιαίτερα για να προστατευτεί από τα μυτερά τους κόκαλα, εκκρίνει μία ουσία που τα καλύπτει σαν κουκούλι και μετά τα αποβάλλει ως κόπρανα. Τα περιττώματα αυτά επέπλεαν για κάμποσο καιρό στη θάλασσα, μέχρι να αλιευτούν από τους ψαράδες. Κατόπιν αποξηραίνονταν και τελικά έπαιρναν μια μορφή παρόμοια με την ελαφρόπετρα, αλλά με κηρώδη υφή, πριν πουληθούν.
Εμπνευσμένος ο ποιητής μας Γεώργιος Σουρής από το εν λόγω δημοσίευμα, έγραψε τους «Μυρωμένους Στίχους» του; Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,/ όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα. / Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος, / σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά κι ο κόσμος όλος. / Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτόν τον άγονο / κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο. / Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε, / μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε. / Σκατά βρωμάει τούτος ΄δω, σκατά βρωμά κι εκείνος, / σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος. / Σκατά κι εγώ, μεσ’ τα σκατά και με χαρτί χεσμένο, / ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο. / Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ, / σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω, / απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω. / Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε / Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε, / μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω / και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω. / Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά κι ο κόσμος όλος / κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσεν ο κώλος!
Επίσης διάφορες παροιμίες έκαναν την εμφάνισή τους στην καθημερινή ζωή των Λευκαδίων, επ’ αφορμή του δημοσιεύματος. Σταχυολογούμε μερικές: Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο / Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει / Παιδιά, σκατά και σύννεφα δεν πιάνονται / Πέρσι έχεσε, φέτος βρώμισε / Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια / Εδώ γαμούν αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη (το τελευταίο αφορά και άλλες κοινωνικές ομάδες, βέβαια).
Μετά την κατασκευή του αποχετευτικού συστήματος στην χώρα της Λευκάδας, και με τον μαζικό ερχομό μεταναστών από άλλες χώρες, οι λίγοι εναπομείναντες ουλεστάδες, έπαψαν να εργάζονται στην οικοδομή και τα παρεμφερή επαγγέλματα και σταδιακά αναζήτησαν την τύχη τους εκτός νομού. Όθεν, αποτελεί απορίας άξιον το ποιος συνεχίζει την παράδοση της μαζικής αφόδευσης στα σοκάκια και τις δημοσιές της –ήδη, κι απ’ άλλες αιτίες– ευόσμου πόλεως (οι 3 στους 4, μάλιστα, δεν σκουπίζονται κιόλας!)
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
Βεηγιαζάδα ή Χαμαμπουτζεγιάδα;
Beyaz Ada λένε οι νεότουρκοι το ασπρονήσι και hamam böceği ada λένε το κατσαριδονήσι.
Η κατσαρίδα είναι έντομο, που ανήκει στην τάξη των Blattodea. Έχει γυαλιστερό χρώμα, που ποικίλει από ελαφρύ ερυθρό έως μαύρο, και φτερά, ανεπτυγμένα σε μερικά είδη. Λέγεται επιστημονικά βλάττη, ενώ άλλες ονομασίες της είναι βρομομαμούνα και μαυρομαμούνα (όπως επίσης και παραλλαγές τους χωρίς το ενδιάμεσο μα). Η καταπολέμησή της από τον άνθρωπο γίνεται συνήθως με τη χρήση εντομοκτόνων, ωστόσο συχνά αναπτύσσουν ανοσία ενάντια στα χημικά, γιαυτό και χρησιμοποιείται και η παντόφλα.
Η κατσαρίδα, γενικά, δεν είναι κοινωνικό έντομο. Ωστόσο, ρομποτικές κατσαρίδες που συμπεριφέρονται και μυρίζουν όπως οι αληθινές εντάχθηκαν αρμονικά σε μια κοινότητα εντόμων σε εργαστήριο στο Βέλγιο. Το γεγονός ότι αποτελεί έντομο που φοβίζει πολύ κόσμο αλλά και ότι είναι βλαβερή και συνδέεται συχνά με τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής σε έναν τόπο, εξηγεί κάπως μερικά αστεία περιστατικά, στα οποία εμπλέκονται κατσαρίδες. Στο Τουρκμενιστάν, η εμφάνιση μιας κατσαρίδας στους τηλεοπτικούς δέκτες στη διάρκεια ζωντανού προγράμματος ήταν αρκετή για να απολυθούν τριάντα εργαζόμενοι με εντολή του Προέδρου Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ.
Στα δικά μας τώρα, οι λευκαδίτικες κατσαρίδες αποδεικνύονται εξαιρετικά μη μου άπτου, αφού τα κακαρώνουν καταμεσής του δρόμου, στα καλά καθούμενα. Φήμες που θέλουν ως φυσικούς αυτουργούς τα βέλγικα ρομπότ ελέγχονται ως ανακριβείς. Πάντως, σε νεκρή κατσαρίδα οφείλεται το ναυτικό δυστύχημα, όταν ταχύπλοο εμβόλισε τα ξημερώματα αλιευτικό σκάφος, μέσα στο λιμάνι, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας 48χρονος. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κυβερνήτης εκείνη την ώρα παρατηρούσε μια ξανθιά με μίνι, που έσκυβε να μαζέψει την κατσαρίδα της φωτογραφίας, έχοντας ξεχάσει να φορέσει το εσώρουχό της (έτσι βιαστικά που βγήκε από το σπίτι).
οδηγος επιβιωσης:
1) Αν ρίξεις οινόπνευμα σε μια κατσαρίδα, μέσα σε 2-3 λεπτά είναι νεκρή (δεν χρειάζεται άναμα!),
2) Μια κατσαρίδα ζει ακέφαλη για 9 μέρες, πριν πεθάνει από ασιτία,
3) Μη διώχνεις τις κατσαρίδες, φύγε εσύ!
Πώς κλειδώνουν τα ποδήλατα στη Λευκάδα
Το ομολογούμε ότι δεν πρόκειται για πανευρωπαϊκή ή παγκόσμια πρωτοτυπία ο τρόπος που κλειδώνουν τα ποδήλατά τους στο νησί που πεθαίνουν οι ομοφυλόφιλες ποιήτριες. Εξακολουθεί, παρ’ όλα αυτά, να εντυπωσιάζει η εικόνα ενός Λευκαδίτη, ο οποίος ερχόμενος, λόγου χάρη, από το Καλιγόνι, για δουλειές στην πρωτεύουσα, να εμφανίζεται πρωί-πρωί στις τράπεζες, στην Εφορία, στα καταστήματα των προμηθευτών του, ακόμα και στα καφενεία, κρατώντας, πότε την μπροστινή ρόδα του ποδηλάτου του, πότε την πίσω, πότε τη σέλα, και γιατί όχι το τιμόνι, τα πετάλια, ή και όλα μαζί ταυτόχρονα. Και προφανώς μαζί μ’ αυτά θα κουβαλάει και μια σακούλα με τα εργαλεία που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το κλείδωμα ή το ξεκλείδωμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
