Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
7η τέχνη
Τρίτη, Ιουνίου 23, 2009 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Σινέ «ΕΛΕΝΗ». Κάθε βδομάδα 4 έργα.
Δε-Τρ: «Ταξίδι στην Περατιά απ’ την υποθαλάσσια», Θρίλερ.
Τε-Πε: «Η Επιστροφή του Κοϊζούμι», Καράτε.
Πα-Σα: «Ο Συνεπής Ηλεκτρολόγος», Κωμωδία.
Κυ: «Όταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ συνάντησε τον Κοέλιο», Ρομαντικό Δράμα Εποχής.
Ετικέτες
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Ο φείδος
Το άρθρο που ακολουθεί είναι μία συρραφή απόψεων και έχει φτιαχτεί με αποσπάσματα από τις εκθέσεις ιδεών κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις στη σχολή υπενωματαρχών της Θεσσαλονίκης το 1956, με θέμα Χρόνου φείδου.
Ο φείδος ήταν ένας εκ των μεγάλων της πατρίδος μας και ήκμασε κατά την εποχή του μεσαίωνος. Κατήργησε το επικρατούν κατά το μεσαίωνα ημερολόγιον και όρισε νέον, γι' αυτό και εκείνον τον χρόνον που έγινε η αλλαγή, ονομάσθηκε ο χρόνος του φείδου. Ο χρόνος αυτός χωρίζεται εις τέσσερας εποχάς, την άνοιξιν, καλοκαίρι, φθινόπωρον και χειμών. Αυτάς τας εποχάς όλος ο κόσμος τις θέλει διότι ο καθείς μας εις τας εποχάς αυτάς βρίσκει και τας ημέρας τας οποίας τας εκτιμά. Εξ αυτών, ο φθινόπωρος είναι οπωσδήποτε μία από τας εποχάς του έτους. Έπειτα έρχεται ο χειμώνας με τας πολλάς βροχάς και μετά έχομεν την ωραίαν εποχήν. Τότε βγαίνει από την φωλέαν του ο όφφις φείδος εις ταχύτατον χρόνον και ψάχνει δια τροφήν. Την τροφήν ταύτην ο χρόνος του φείδου έρχεται ως εξής : τον μήνα Μάϊον εξέρχεται από την φωλεάν του ζητώντας τα αναγκαιόντα, τρώγει δε τα πιο καταστρεπτικά έντομα που βλάπτουν εις την γεωργίαν, όχι μόνον έντομα, αλλά και διάφορα ποντικάκια. Στο διάστημα της περιόδου ταύτης ως είπομεν, όχι μόνον τρώγει, αλλά και εναποθηκεύει διότι εισέρχεται εις την χειμερίαν νάρκη.
Κυριακή 21 Ιουνίου 2009
Αλέκος τέλος!
γράφει … ο πλιτσ’κούλιας των Σκάρων
Ο Σύλλογός μας εδώ και καιρό είχε προειδοποιήσει ότι το χωριό Αλέξανδρος δεν υπάρχει, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία. Όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για άλλη μια ξενοτ’κή φάρσα. Ήρθε όμως το παρακάτω δημοσίευμα του κ. Φίλιππου Κολυβά να ανατρέψει ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα.
«Εσση. 5 Σεπτεμβρίου 2008. Παρ’ όλη την εκτίμηση που θρέφω στους Π.Σ., Γ.Μ., Θ.Δ. και λοιπούς Μαυροϊννάτες, το είπα, το λέω και θα το επαναλαμβάνω συνεχώς: Δεν υπάρχει χωριό με το όνομα Αλέξανδρος στη Λευκάδα, όπως δεν υπάρχει και χωριό Κολλυβάτα. Παρότι το αναφέρουν οι χάρτες και οι τουριστικοί οδηγοί δεν υπάρχει! Υπήρξε η πρώην κοινότητα Αλεξάνδρου, υπάρχει σήμερα το Δημοτικό Διαμέρισμα Αλεξάνδρου του καποδιστριακού Δήμου Λευκάδας με τους οικισμούς του: Μαυρογιαννάτα, Κολυβάτα, Κοκλάτα (Κιάφα) και Νικιάνα. Xωριό όμως μ’ αυτή την ονομασία δεν υπάρχει. Έγινε κάποτε το λάθος και σήμερα αναπαράγεται απ’ όλους. Σιγά τώρα μην καθίσουμε να το ψάξουμε! Έτσι το είδαμε, άρα έτσι θα ‘ναι. Και δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που αναπαράγονται λάθη. Ενίοτε και εσκεμμένα.
Κάποτε -νομίζω την εποχή της επτάχρονης δικτατορίας- έγινε και δω, όπως με τα δύο λάμδα του χωριού Κολυβάτα, το λάθος με τις νέες οδικές πινακίδες που τοποθετήθηκαν τότε. Στην είσοδο του χωριού Μαυρογιαννάτα τοποθετήθηκε μια που έφερε την ονομασία Αλέξανδρος, ονομασία που χαρακτήριζε όχι τι είμαστε, αλλά τι θα θέλαμε να γίνουμε. Αφαιρέθηκε φυσικά η παλιά πινακίδα που υπήρχε εκεί -την θυμάμαι προσωπικά- με το όνομα Μαυρογιαννάτα. Δεν υπήρξε αντίδραση. Έγινε λοιπόν το λάθος και έκτοτε συνεχίζει να γίνεται. Έλα μωρέ και τι έγινε, λεν κάποιοι που είτε εσκεμμένα είτε αθέλητα, αναπαράγουν την όλη ιστορία.
Τι θυμάμαι τώρα πάλι. Όταν έδινα εξετάσεις στη Γερμανία, για την απόκτηση του διπλώματος του μεταφραστή-διερμηνέα με ρώτησαν οι εξεταστές πού γεννήθηκα. «Στα Κολυβάτα Λευκάδας», τους απάντησα. Το ίδιο λέω και στον καθένα που με ρωτάει. Και ας μπερδεύουν σήμερα κάποιοι το όνομα με τον ομώνυμο οικισμό που φημολογείται ότι βρίσκεται στα νότια του νησιού της Λευκάδας, στην περιοχή της Βασιλικής. «Ναι, αλλά εδώ γράφει Alexadros» μου είπαν, γιατί έτσι το ‘χα γράψει στη βιασύνη μου αντί του σωστού που ήταν Alexandros. Άντε τώρα να εξηγείς στους ανθρώπους και ήταν και γερμανοί!
Ήμουν πρόσφατα στην πλατεία του χωριού μου, στα Κολυβάτα που είναι αδιέξοδο, που ο δρόμος τελειώνει εκεί, και σταματάνε κάποιοι ξένοι τουρίστες που ήθελαν να παν στον Αλέξανδρο. Άντε πάλι να τους εξηγείς, ότι χωριό μ’ αυτό το όνομα δεν υπάρχει, αλλά τελικά τους υπέδειξα το δρόμο για τον Αλέξανδρό τους, για τα Μαυρογιαννάτα δηλαδή. Είπα όμως αν μου συμβεί άλλη φορά θα τους στείλω στον κατήφορο, για την κολυβιάτικη βρύση και ας πάνε να τον βρουν.
Ας δούμε όμως τι γράφει ένας καθαρόαιμος Μαυροϊννάτης, ο φιλόλογος-ιστορικός Σπύρος Π. Σούνδιας στο βιβλιαράκι του «Παναγιά της Γύρας», ο οποίος έχει εκδώσει με δικά του έξοδα συνολικά τέσσερα βιβλία: “Αλέξανδρος είναι κυρίως το όνομα της κοινότητας, που αποτελούνταν από τρεις μαχαλάδες Μαυρογιαννάτα, Κολυβάτα, Κοκλάτα (Κιάφα). Αργότερα προστέθηκε και ο μαχαλάς της Νικιάνας που ήταν διεσπαρμένη από τον Επίσκοπο ως πέρα στου Πασά τη Βρύση.[...] Αργότερα (μετά το 1960) η Νικιάνα αναπτύχθηκε πολύ, αφού κατέφυγαν σ’ αυτή οι πληθυσμοί των τριών μαχαλάδων, επειδή ο τουρισμός που αναπτύχθηκε υπόσχονταν πολλά. Η προσωνυμία Αλέξανδρος, που την κέκτηται η κοινότητα από παλιούς χρόνους, αποδίδονταν στο μεγαλύτερο μαχαλά της κοινότητας (σημ.: στα Μαυρογιαννάτα δηλαδή), που ήταν η έδρα με τον κοινοτάρχη, το γραφείο της, το δημοτικό σχολείο, τα τοπικά συνέδρια, τις κοινοτικές εκδηλώσεις, τις κυριότερες διαβάσεις κ.ά. Και φαίνεται πως ο πιο μεγάλος μαχαλάς από το 1400 και ύστερα ήταν αυτός που καθιερώθηκε και το όνομα Αλέξανδρος, χωρίς να έχει εκλείψει και η ονομασία Μαυρογιαννάτα”.
Δεν πιστεύω να έγινε αυτό τόσο παλιά όπως αναφέρει ο συγγραφέας. Δεν είναι τυχαίο που το Δημοτικό Σχολείο που φτιάχτηκε το 1912, καθώς και το κοινοτικό κατάστημα αργότερα, δεν βρίσκονται, όπως σ’ όλα τα χωριά της Λευκάδας, μέσα στο χωριό Μαυρογιαννάτα, αλλά κάπου μεταξύ των δύο μαχαλάδων Κολυβάτα και Μαυρογιαννάτα. Είναι γεγονός ότι μεταπολεμικά οι περισσότεροι κοινοτάρχες που εκλέγονταν ήταν από τα Μαυρογιαννάτα γιατί ο μαχαλάς αυτός είχε και τους περισσότερους κατοίκους. Μόνο στις δημοτικές εκλογές του 1960 εκλέχτηκε ως κοινοτάρχης ο Ξενοφώντας Βρεττός, που ήταν από τα Κολυβάτα. Η έδρα εξάλλου του γραμματέα της κοινότητας ήταν στα Κολυβάτα. Προπολεμικά επίσης πολλοί κοινοτάρχες ήταν Κολυβιάτες.
Είμαι της άποψης ότι όπου αναφέρεται η ονομασία Αλέξανδρος, αναφέρεται συνολικά στην κοινότητα ή στην περιοχή της κοινότητας και όχι σε κάποιο μαχαλά της. Όταν όμως κρίνεται αναγκαίο γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των μαχαλάδων της, και δη των κυριοτέρων, που ήταν παλιότερα τα Μαυρογιαννάτα και τα Κολυβάτα. Όπως σ’ αυτό το δημοσιευμένο άρθρο του Σπύρου Σούνδια, που αφορά στην περιοδεία του Μακράκη στη Λευκάδα το έτος 1886. Ο συνονόματός μου παπά Φίλιππος Κολυβάς που κρέμασαν οι Άγγλοι μαζί με τρεις άλλους, ως πρωταίτιους της Εξέγερσης των Χωρικών το 1819, ήταν Αλεξανδρίτης και έτσι αναφέρεται σε ιστορικά συγγράμματα. Καταγόταν δηλαδή από την κοινότητα Αλεξάνδρου και έτσι αναφέρεται, παρότι ήταν Κολυβιάτης. Υπάρχουν φυσικά και πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα. Η εσφαλμένη ταύτιση του ονόματος της κοινότητας με αυτό του μεγαλύτερου μαχαλά της έγινε, όπως ανέφερα πιο πάνω, πολύ μεταγενέστερα, κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας. Ένα λάθος που διαιωνίζεται δυστυχώς μέχρι σήμερα. Που δεν θα ‘θελα όμως να βοηθήσω, τουλάχιστον από την πλευρά μου, στη περαιτέρω διαιώνιση του.»
Κατόπιν των ανωτέρω, ο Σύλλογός μας και η διεύθυνση του ιστοχώρου καλούν αναγνώστες και μέλη να διαγράψουν απ’ τη μνήμη τους τη λέξη Αλέξανδρος. Αλέκος τέλος! (Τώρα έχει μόνο σκέτο από γιουβέτσι.)
-Σούνδια, θ’μάσαι τα Μαυρογιαννάτα;
-Εδώ δε θ’μάμαι τι έφαγα ψες, ρε Κολυβά, θα θ’μάμαι τα Μαυρογιαννάτα;
Mavroiannata Delenda Est!
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Ο Μέγας Αλέξανδρος
γράφει … ο μαμανέτσος της Ιστορίας
Ο Μέγας Αλέξανδρος...
Επιστολή που δεχτήκαμε στο e-mail μας (stellmelesol.leu@gmail.com) τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2008 και ώρα 9:25:52, από τον ανώνυμο λογαριασμό deniskambishios-o-enimeros @gmail.com. Σας την παραθέτουμε ως έχει:
«Πολλά ακούγονταν τώρα τελευταία, αλλά βάσιμες πλέον είναι οι ελπίδες μας ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θάφτηκε τελικά στην Λευκάδα μας και πιο συγκεκριμένα κοντά στο β’νό Σκάροι, στον Δήμο Λευκαδίων (ή Ελλομένου), δίπλα στο νεκροταφείο που ήδη βρέθηκαν εκεί στη θέση «Εκκλησάκι».
Με βάση τη μέθοδο ταφής με το ισοσκελές τρίγωνο των αρχαίων μακεδόνων, κι αν πάρουμε ως αρχικό σημείο τη Βεργίνα Ημαθίας, όπου βρίσκεται θαμμένος ο πατέρας του Φίλιππος, την αρχαία Πύδνα Κατερίνης, όπου βρίσκεται θαμμένη η μητέρα του Ολυμπιάδα, το τρίτο σημείο οδηγεί απευθείας στις πλαγιές του όρους Νήιου, κοντά στη θέση «Βρύση του Παναγιώτη Θερμού» ή στις πλαγιές του Βερμίου κοντά στους Μακεδονικούς Τάφους της Σπηλιάς. Επειδή όμως ήταν γνωστή η λατρεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για τον Οδυσσέα, λόγω της εξυπνάδας του και της πολυμηχανικότητάς του κι επειδή ήταν γνωστό ότι η Ομηρική Ιθάκη ήταν η Λευκάδα, προτίμησε το Νήιον για τελευταία του κατοικία, παραμένοντας μέχρι το τέλος της ζωής του αντισυμβατικός.
Ίσως αυτή τη στιγμή να γίνομαι μελοδραματικός, αλλά καταλαβαίνετε για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε; Μιλάμε ότι υπάρχουν ενδείξεις πως πρόκειται να βρεθεί ο τάφος του μέγιστου όλων των Ελλήνων, του Αλέξανδρου του Γ’ του Μακεδόνα, ή αλλιώς Μεγαλέξανδρου ή Βασιλιά Αλέξαντρου Αλεξαντροπολίτη, ή Ισκεντέρ ή Αλέκου με τα Κυδώνια, κοντά στη θέση Κιάφα μεταξύ των χωριών Πλατύστομα και Αλέξανδρος (είναι τυχαίο άραγε το όνομα του χωριού;)
...ο μπαμπάς του...
Όλες οι βεβαιωμένες και αποδεδειγμένες πληροφορίες (με υπερσύγχρονα μηχανήματα έρευνας υπεδάφους, εδαφοστατικές εδράσεις και γεωτρήσεις) έχουν προκύψει από ανθρώπους που κάνουν χρυσοθηρία και φοβούνται να προχωρήσουν πιο βαθειά λόγω της υπερβολικής αγάπης που τρέφουν στον εαυτό τους και φοβούνται για τη ζωή τους και την οικογένειά τους.
Τα ψέματα όμως τελείωσαν! Το λόγο έχουν πλέον η νεοσύστατη ΛΣΤ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων και η κα Μ. Σταυροπούλου-Γάτση, ο Δήμαρχος Λευκαδίων κος Βασίλης Φέτσης, ο Νομάρχης Λευκάδος κος Κώστας Αραβανής, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος και Ιονίων Νήσων κος Σπύρος Σπυρίδων, το Αστυνομικό Τμήμα Λευκάδος και το Παράρτημα Ασφαλείας Λευκάδος με τον διευθυντή του κο Γεώργιο Γουναρόπουλο και ο οδηγός του σκαφτικού μηχανήματος κος Α. Μανωλίτσης ή Μουρμούρης ή Σπαζολαγήνας (ήδη γνωστός από προηγούμενες ανασκαφές στον Αγ. Νικήτα). Τελευταίο αφήνω το Υπουργείο Πολιτισμού γιατί αυτήν την περίοδο παραθερίζει στη Μύκονο.
Συνέλληνες, ο χώρος για τον οποίον μιλάμε είναι σχετικά μικρός (μόλις πεντέμισι στρέμματα) και απαιτεί μίαν οργανωμένη εκσκαφή (θα πάρετε αιώνια δόξα όποιοι θα είσθε εκεί) από επίσημες αρχές και να τρελάνουμε τον κόσμο ολόκληρο απ’ άκρη σ’ άκρη της γης! Εάν δεν το κάνετε εσείς θα το κάνουν κάποιοι άλλοι (σλαβοσκοπιανοί αρχαιοκάπηλοι) και το πουλάκι θα πετάξει. Θα πάρουν τα ευρήματα μαζί τους και δήθεν μετά από λίγο καιρό θα κομπάζουν πως τ’ ανακάλυψαν στα μέρη τους όπως ακριβώς κάνανε με τον Ζορμπά. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να λυθεί και το σκοπιανό. Ας μη το χάσουμε γιατί, όταν χάνεις αυτό που αγαπάς, τότε νιώθεις πόσο το αγαπούσες.
...και η μαμά του...
Έλα Χριστέ και Παναγιά
κι οι Δώδεκα Αποστόλοι,
τέτοια τρανή παλικαριά
ζηλεύει η πλάση όλη.
Στα στήθια ανάβουν οι καημοί
και οι φωτιές στο δάσος
και σπιθαμή προς σπιθαμή
μου κάηκε ο Τάσος
Μεγάλα ιστορικά λάθη! (και μεγάλα ιστορικά κορόιδα)
Λένε πως κάθε τόπος θα είχε διαφορετική πορεία, αν στις κρίσιμες ιστορικές περιόδους του αυτοί που τελικά αποφάσισαν για την τύχη του διάλεγαν τη δεύτερη λύση. Ο ιστοχώρος μας σήμερα ξεκινά μια μεγάλη έρευνα, σχετικά με τη διαδρομή που πιθανόν να ακολουθούσε το Σβελτονήσι...
…Αν η προϊστορική Νήρικος είχε π.χ. χτιστεί απέναντι, στην Περατιά της Αιτωλοακαρνανίας: Σήμερα ενδεχομένως κανείς να μην μίλαγε για υποθαλάσσιες σήραγγες, ούτε για διάνοιξη της οδού Φιλοσόφων, ο Ρεγάντος ίσως να έστρωνε τραπέζια στην Πλαγιά, ορισμένα δε εξοχικά που γνωρίζουμε θα ‘ταν κύριες κατοικίες κι αντιστρόφως.
…Αν κατά τον 7 π.Χ. αιώνα δεν γινόταν αποικία των Κορινθίων και μετέπειτα σύμμαχος των Σπαρτιατών κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου: Σήμερα ενδεχομένως ο Σύλλογός μας να μην είχε την τύχη να παραθερίζει κάθε Αύγουστο, αφού ως ανήκουσα στην Αθηναϊκή Συμμαχία θα είχε ισοπεδωθεί από τους Λακεδαίμονας.
…Αν κατά το 197 π.Χ. οι Ρωμαίοι, υπέκυπταν στις πιέσεις των Αιτωλών και παραχωρούσαν τη Λευκάδα στο «Κοινό των Ακαρνάνων»: Ίσως σήμερα δεν κατέκλυζαν τα Σαββατοκύριακα το «νησί» οι Αγρινιώτες και η Ιονία Οδός είχε ήδη κατασκευαστεί με τη νέα της χάραξη μέσω Παπαδάτου για να πηγαίνουν οι Λευκαδίτες τα σαββατοκύριακα στο Ξηρόμερο.
…Αν το 146 π.Χ. η Λευκάδα είχε περάσει στην Αχαϊκή Συμπολιτεία: Σήμερα θα ήταν ένας ωραίος σωρός από αρχαία μπάζα πυρπολημένη απ’ τους Ρωμαίους σαν την Καρχηδόνα και δεν θα υπήρχε μήτε μούτελη, μήτε πόντες, μήτε λαδόπιτα και κ’λούρια.
…Αν κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων και παρότι έχει εποικηθεί η Νικόπολις δεν κατασκευάζονταν γέφυρες και τείχη ώστε να προστατευτεί και ερημώσει τελείως η πόλη: Σήμερα θα παίρναμε τα μπάνια μας στη Λυγιά της Ηπείρου, θα είχαμε παντρευτεί ωραίες Πρεβεζάνες και τα πεθερικά θα μας είχαν κάθε μέρα σαρδέλες, που κάνουν και καλό στη χοληστερίνη.
…Αν κατά τη διάρκεια των πρώτων βυζαντινών χρόνων το 395 μ.Χ. δεν υπαγόταν μαζί με την Ήπειρο στο Ανατολικό Κράτος: Σήμερα πιθανότατα θα ήταν ένα Βενετσιάνικο θέρετρο, χωρίς απαραίτητα θεαματικές διαφορές με αυτό που ζούμε σήμερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στους γονείς μου θα έλεγα ότι μ’ αγάπησε Ιταλίδα.
…Αν στα χρόνια του Ηρακλείου δεν είχε προσαρτηθεί στο θέμα της Κεφαλληνίας: Ίσως δεν εκτελούνταν καθημερινά το δρομολόγιο Νυδρί-Φισκάρδο, που τόσο αγαπήσαμε κι αγαπάμε.
…Αν δεν είχε παραχωρηθεί το 1294 ως προίκα στον Ιωάννη Ορσίνι, γιο του κόμητα της Κεφαλληνίας, ο οποίος έκτισε τον πρώτο πυρήνα του κάστρου της Αγίας Μαύρας, που στέκει μέχρι σήμερα μπροστά στην είσοδο του «νησιού»: Σήμερα ενδεχομένως η πόλη δεν θα διέθετε τόσο μεγάλο συναυλιακό χώρο ώστε να μπορεί να φιλοξενείται ο Χατζηγιάννης.
…Αν το 1331 ο έκπτωτος Δούκας των Αθηνών Βάλτερος Βρυέννιος δεν καταλάμβανε τη Λευκάδα και υπέτασσε στους Ανδεγαυούς της Νεάπολης άλλο μέρος: Πιθανόν οι ξενοτ’κοί της Αττικοβοιωτίας να μην είχαν ιδέα περί τίνος επρόκειτο αν δεν απατιόνταν.
…Αν το 1479 οι Τόκκοι δεν παραδίνονταν στους Τούρκους κι αυτοί με τη σειρά τους στους Ενετούς το 1684: Σίγουρα δεν θα παιζόταν αυτό το παιχνίδι με τη διώρυγα, μια άνοιξε μια κλείσε, μια σκάψε μια μπάζωσε, και επιτέλους θα δικαιωνόμασταν αυτοί που υποστηρίζουμε ότι η Λευκάδα είναι χερσόνησος κι όχι νησί.
…Αν το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης δεν κατέλυε την Ενετική Πολιτεία: Ενδεχομένως να μην υπήρχαν σήμερα τόσοι πολλοί αρχιτέκτονες, φιλόλογοι και νομικοί, οι οποίοι με αυτοπεποίθηση υποστηρίζουν ότι η Αγία Μαύρα έπρεπε να είναι η 13η συνοικία του Παρισιού. (Αυτοπεποίθηση είναι το αίσθημα που έχεις πριν συνειδητοποιήσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι).
…Αν το Νοέμβριο του 1815 δεν ιδρυόταν το Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων, με πρώτον Αρμοστή τον Λόρδο Μαίτλαντ: Εγώ το ομολογώ, πως ίσως να μη χρειαζόταν ποτέ στη ζωή μου, να πάω στο Λονδίνο.
…Αν την 21η Μαΐου 1864 ο Αρμοστής Ερρίκος Στορξ δεν παρέδιδε στον έκτατο απεσταλμένο της ελληνικής κυβέρνησης Θρ. Ζαΐμη τα Επτάνησα: Το ξενοτ’κό πρόβλημα να αντιμετώπιζαν τώρα ορισμένοι λονδρέζοι ή λονδρέζες. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΡΕ ΣΤΟΡΞ!
…Αν από το 1864 έως το 1941, το Ελληνικό Κράτος, επανεξέταζε το θέμα και έδινε μια δεύτερη ευκαιρία στους Άγγλους να επανορθώσουν για τα λάθη του παρελθόντος, παραχωρώντας τους το νησί με απ’ ευθείας ανάθεση στην Κοινοπολιτεία-
Άσε ρε φίλε!
Ενδεχομένως να ήμουν Κύπριος από μάνα Ινδή και να γνώριζα τη Λευκαδίτισσα γυναίκα μου στο Καίμπριτζ!
Άμα στη φυλάει δεν γλυτώνεις με τίποτα!
(Απαισιόδοξο λέμε τον αισιόδοξο που ‘χει μεγάλη εμπειρία).
Δυστυχώς, έκτοτε, χάθηκε για πάντα η ευκαιρία! Τα μεγάλα ιστορικά λάθη συνοδεύονται όμως κι από μεγάλα ιστορικά κορόιδα! Αλλά επ’ αυτού θα επανέλθουμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
