Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Ζήτω η Επανάστασις και εις τα Κολυβάτα!
Κυριακή, Μαΐου 31, 2009 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
…εις το βάθος διακρίνονται τα Κολυβάτα
Ετικέτες
Παναγία των Επεισοδίων
Ήθελε ο άνθρωπος να φρεσκάρει το σπίτι του, αλλά οι συντοπίτες του τον έπρηξαν. Γιατί στάζουν οι μπογιές, πού μας έβαλες τη σκάλα, μας φλόμωσες με τη ριπολίνη. Απηύδησε! Επειδή όμως ήταν πολύ πρακτικό μυαλό, έβαλε τον μπογιατζή να κουβαλήσει τα πατζουρόφυλλα απέναντι, στον περίβολο της «Παναγίας των Εισοδίων», όπου χωρίς να τον ενοχλήσει θα μπορούσε να τα τρίψει, να τα στοκάρει και να τα βάψει. Έτσι κι αλλιώς η εκκλησία ήταν κλειστή, μιας και αναστηλωνόταν. Δύσκολα, λοιπόν, κανείς θα καταλάβαινε τι ακριβώς συμβαίνει. Ποιος άραγε θα σκεφτόταν ότι τα παντζούρια δεν ήταν της εκκλησίας;
Εμείς από τη μεριά μας δεν έχουμε τίποτ’ άλλο να ευχηθούμε και τα προτείνουμε ταυτόχρονα στον Νομάρχη και τον Μητροπολίτη, από κοινού, να αναρτήσουν μια πινακίδα έξω απ’ τον ναό που να γράφει «Εργαστήριο Ελαιοχρωματικών Εφαρμογών Η Παναγία των Επεισοδίων»
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Χοτ, σέξι μπόιλερ
Ένας ατυχής Αθηναίος, ο κ. Σάββας, αποφάσισε να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές του, τον Ιούλιο του 2008, στη Λευκάδα. Έψαξε, λοιπόν, μέσα από οδηγούς διακοπών, το internet και διάφορα άλλα τουριστικά ψαχτήρια, και βρήκε μια μεζονέτα 65 τετραγωνικών με δύο υπνοδωμάτια, τουαλέτα και κουζίνα, μέσα στην πόλη της Λευκάδας, πίσω απ’ απ’ τα γραφεία της ΔΕΗ, ιδιοκτησίας της κυρίας Αγλαΐας.
Μόλις ο κ. Σάββας με την οικογένειά του ξεφόρτωσαν τα πράγματα από το αυτοκίνητο και εγκαταστάθηκαν στο δωμάτιο, ρώτησαν την κα Αγλαΐα αν υπάρχει ζεστό νερό να πλυθούν. Εκείνη τους απάντησε πως αν ήθελαν ζεστό νερό δεν είχαν παρά να ανάψουν το boiler και τους υπέδειξε ποιόν διακόπτη έπρεπε να πατήσουν.
Δυστυχώς όμως η κα Αγλαΐα είχε ξεχάσει να κλείσει μια βάνα κι έτσι ο λέβητας, εκτός από το μπόιλερ, άρχισε να ζεσταίνει και τα σώματα του καλοριφέρ, με αποτέλεσμα σε λίγη ώρα τα δωμάτια να γίνουν κρεματόρια. Μέχρι να βρουν δε τη σπιτονοικοκυρά, η οποία πρόλαβε να ξεπορτίσει, είδαν κι απόειδαν.
Δυστυχώς όμως η κα Αγλαΐα είχε ξεχάσει να κλείσει μια βάνα κι έτσι ο λέβητας, εκτός από το μπόιλερ, άρχισε να ζεσταίνει και τα σώματα του καλοριφέρ, με αποτέλεσμα σε λίγη ώρα τα δωμάτια να γίνουν κρεματόρια. Μέχρι να βρουν δε τη σπιτονοικοκυρά, η οποία πρόλαβε να ξεπορτίσει, είδαν κι απόειδαν.
Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
Η απεργία πείνας
«Όποιος έχει πολύ πιπέρι, βάζει και στα λάχανα», λέει μία παροιμία μας. Η άλλη πάλι, μας θυμίζει ότι «βρέχει λάδι στην Κορώνη και στην Καλαμάτα σύκα», ή «απού ’χει μέλι βάνει και στο χόντρο», όμως μακάρι να είχαν όλοι τα προβλήματά μας. Δυστυχώς δεν είναι ούτε η γαλαντομία (ούτε η γαλαντοδύο), ούτε η σπατάλη που έσπρωξε το σούπερ μάρκετ Βερόπουλος να τοποθετήσει παντού ομπρέλες έξω από το υποκατάστημα Λευκάδος. Μη σας φανεί παράξενο, αλλά είναι ο συνδικαλισμός.
Ο συνδικαλισμός, που έχει διαβρώσει πλέον τον κοινωνικό ιστό. Εκτός από τα έμψυχα, έχει παρεισφρήσει και στις τάξεις των αψύχων όντων. Κι ευθύς αμέσως τιποτ’ άλλο δεν θα κάνουμε, παρά να σας εξηγήσουμε τι εννοούμε.
Η παρακάτω φωτογραφία έχει τραβηχτεί κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας των κασονιών της μαναβικής πως εργάζονται κάτω από δυσμενείς συνθήκες. Όπως δε τα ίδια ανέφεραν, θεωρούν απαράδεκτο να εκτίθενται κάθε μέρα στον ήλιο και τη βροχή, χειμώνα-καλοκαίρι, δίχως να αμείβονται και χωρίς να έχουν ενταχτεί στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Ύστερα από αυτό, και προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστα φαινόμενα, όπως στάσεις εργασίας, απεργίες και διαδηλώσεις, η διεύθυνση του σούπερ μάρκετ αποφάσισε έντρομη να προχωρήσει εκτάκτως σε λήψη ειδικών μέτρων ασφάλειας, ώστε να προστατέψει τα κασόνια των ζαρζαβατικών απ’ τον ήλιο και τη βροχή, τοποθετώντας ειδικές ομπρέλες θαλάσσης σε κάθε θέση εργασίας και αναπαύσεώς τους.
Οι κασόνες, με τη σειρά τους, θεώρησαν την κίνηση ως κοροϊδία, γιατί η ευτελής ποιότητα των ομπρελών δεν εξασφαλίζουν την απαιτούμενη προστασία και απείλησαν και με απεργία πείνας, μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Ήδη ορισμένα φαίνεται να έχουν ξαπλώσει, άλλα δε άρχισαν να κουτρουβαλάνε στις σκάλες απ’ την αδυναμία.
Τρίτη 26 Μαΐου 2009
Πώς η ευκολία υπηρετεί την επιστήμη
Άλλο ένα κρούσμα λεβητοστασίου του μετζοπαταμέντου. Εδώ το μισό λεβητοστάσιο βρίσκεται στο ισόγειο, ενώ στον όροφο παρατηρούμε υπαίθριο κολλεκτέρ δισωληνίου συστήματος κεντρικής θέρμανσης (ο παραγγέλων και υπόλογος).
Το σημείο διανομής του ζεστού νερού που τροφοδοτεί τα θερμαντικά σώματα της κατοικίας του ορόφου, όπως βλέπετε, βρίσκεται στο μπαλκόνι μιας κρεβατοκάμαρας και μάλιστα έξωθεν του κιγκλιδώματος.
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, ότι μετά την υλοποίηση της εγκατάστασης από τον υδραυλικό, όλη η ομάδα των σωληνώσεων θέλησε να προβεί στο απονενοημένο, όταν συνειδητοποίησε τι έγινε, αλλά τη συγκράτησαν τα κάγκελα.
Η οικονομία οδηγεί την κοινωνία να κάνει θαύματα. Κι απ’ όλα τα θαύματα του κόσμου, τα πιο εντυπωσιακά είναι τα σουρεαλιστικά, τα λευκαδίτικα. Ο μάστορας άφησε τον ιδιοκτήτη άφωνο. «Ήταν ένας φόνος άφωνος», που δίδασκε από την έδρα του κι ο καθηγητής Γ. Βέλτσος.
Αργότερα βέβαια, ο απαίδευτος Λευκαδίτης του 1ου ορόφου, θεώρησε την κατασκευή κοροϊδία και προσπάθησε να την κρύψει από τα μάτια του προσθέτοντας ένα καλαίσθητο γυάλινο αδιαφανές παραβάν στο πλαϊνό κάγκελο. Προφανώς αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα τι σημαίνει να παντρεύεται η φαντασία την υδραυλική. Ευτυχώς όμως, για μας τους περαστικούς, που η κατασκευή παρέμεινε σε κοινή θέα.
Διότι εδώ, κύριοι, έχουμε να κάνουμε με το πώς η ευκολία υπηρετεί την επιστήμη. Π.χ. αν υπάρξει βλάβη στο σύστημα, ο υδραυλικός δεν δεσμεύεται να έλθει άμεσα για την αποκατάστασή της, αλλά μπορεί να περάσει και κάποια άλλη ώρα να το επισκευάσει με μια σκάλα απέξω χωρίς να χρειαστεί να ξυπνήσει τους ιδιοκτήτες.
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
Δημώδες
Μάνα τη Μίνα αγαπώ, νύφη θα τηνε πάρω,
γιατ’ η πολλή αναδοσά μου ήφερε ζοχάδα
κι αν γιατρικό του έρωτα συστήνουνε το Χάρο
τότε του βήχα γιατρικό είναι η φασολάδα.
Σάββατο 23 Μαΐου 2009
Απελπισμένος τελετάρχης
Φωνή απελπισίας ιδιοκτήτη γραφείου τελετών, ο οποίος ήταν αναγκασμένος να απαντά καθημερινά στην ερώτηση των περαστικών αν φτιάχνει κεμπάπ.
Στην παλιά αυλόπορτα...
Το σημείωμα της πετσέτας στην αυλόπορτα γράφει: «Σας παρακαλώ μην κάνετε έρωτα στο κήπο μου. Η αγάπη σας μπορεί να είναι τυφλή, οι γείτονές μου όμως ΟΧΙ!!!!»
Παρασκευή 22 Μαΐου 2009
Πόλεμος;
Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φήμες ότι ο ελληνικός στρατός έχει ξεκινήσει οχυρωματικά έργα στη Λευκάδα. Για όσους δεν θυμούνται, τα πρώτα αντιαεροπορικά έφτασαν πέρσι, για την καταπολέμηση των γλάρων και των λοιπών πτηνών αεροσκαφών. Φέτος τα έργα έχουν απλωθεί πάνω στο γιαλό στην παραλία της Γύρας, στα λεγόμενα ‘γυρίσματα’, πέριξ της πόλεως της Λευκάδος. Τα αντιαεροπορικά φυλάκια, μάλιστα, είναι τόσο καλά καμουφλαρισμένα, που όλοι νομίζουν ότι πρόκειται για καλοκαιρινές παράγκες. Η αγωνία που επικρατεί στις τάξεις των Ξενοτ’κών, μήπως πληγεί το «νησί» από αεροπορικές επιδρομές είναι μεγάλη, γιατί πράγματι ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ.
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Περιμένοντας τον Εγκέλαδο
Θα μπορούσε να ήταν μια απλή φωτογραφία, στην οποία ο καλλιτέχνης ήθελε να μας δείξει τη συνύπαρξη της ζωής και του θανάτου (η θέρμη των λουλουδιών σε αντιδιαστολή με την παγωμάρα του σεισμού).
Θα μπορούσε, επίσης, κανείς να πει πως πρόκειται για έναν άλλο τρόπο να αναγγείλει ο εργολάβος μια κατασκευή αντί να βάλει ταμπέλα. Ή ότι με πολύ έξυπνο τρόπο μας εξηγεί τι εννοούμε όταν λέμε μικτή κατασκευή.
Αλλουνού, πάλι, θα πέρναγε απ’ το μυαλό πως πρόκειται για την αρχή μιας σταδιακής καθαίρεσης ενός συμβατικά χτισμένου σπιτιού και την ανέγερση ενός ξύλινου στη θέση του. Ή ότι επιβεβαιώνεται αυτό που λένε για τους ασυνείδητους εργολάβους ότι κλέβουν στα υλικά.
Κανείς, όμως, (και όταν λέμε κανείς το εννοούμε), δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι υπάρχει εργολάβος στη Λευκάδα, ο οποίος, αν και υποσχέθηκε σε ιθαγενή ιδιοκτήτη πως θα αποκαταστήσει τις ζημιές απ’ τον σεισμό του 2003 άμεσα, ενισχύοντας την υποστύλωση του δοκαριού, δεν το έχει πράξει μετά από τόσα χρόνια. Πέρασε κι αυτή η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες ήρθε το καλοκαίρι (καημένη χούμελη), κι όταν θε’ να ‘ρτει ο μόσκοβος να φέρει το σεφέρι, μπορεί να έχουμε νέα του μάστορα.
Το περιβόλι λόγγωσε
σαπίσαν τα μπουντέλια
κι ο δυστυχής λεγάμενος
του βάρεσαν τα τέλια.
Για ολική κατάρρευση
μιλάνε όλοι οι φίλοι
κι οι συγγενείς ξεκίνησαν
να του κουνούν μαντήλι
έχασε δε στο μεταξύ
ότ’ είχε και δεν είχε
και ένα μνήμα άρχισε
να σκάβει δέκα πήχαι.
Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
Η είσοδος
Στη φωτογραφία βλέπετε είσοδο, υποψήφια για καταχώρηση στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες για το έτος 2009.
Πρόκειται για την πιο μικρή κατά πλάτος και αντικειμενικά πιο ασφαλή πόρτα του κόσμου. Είναι αντικλεπτική, αφού δεν χωράει ο κλέφτης να περάσει. Βοηθά στον αερισμό του σπιτιού από τον μαΐστρο αφού διαθέτει μικρό άνοιγμα με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει στον άνεμο να σηκώνει τα πάντα μέσα. Δεν είναι ιδιαίτερα οικονομική, αφού κατασκευάζεται από ειδικά μπεμπέ αλουμίνια, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι οικονομικά προσιτή σε όλους γιατί δεν απαιτεί μεγάλη ποσότητα υλικών. Παράγεται σε δύο τύπους, μονόφυλλη και δίφυλλη (στη φωτογραφία βλέπετε τη δίφυλλη). Τέλος είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να χαλάσει ποτέ, αφού σπάνια ανοίγει, εξαιτίας του γεγονότος ότι σπάνια χρησιμοποιείται.
Γενικά ο σχεδιασμός της εισόδου της συγκεκριμένης κατοικίας είναι εμπνευσμένος από το βήμα του πάγουρα ή την κίνηση του αξιωματικού στο σκάκι.
Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, η είσοδος διαθέτει έξωθεν παράγωνη σκάλα, η οποία ακολουθεί τη ρυμοτομική κι όχι την οικοδομική γραμμή, σαν να ήταν ρείθρο πεζοδρομίου. Επίσης διαθέτει κάγκελο βεριτάμπλ, που χρησιμεύει ταυτόχρονα και για φράκτης του σπιτιού, αλλά και για τον κουρασμένο ταχυδρομικό διανομέα, ο οποίος θα εναποθέσει τα γράμματα χωρίς να χρειαστεί να χτυπήσει κουδούνι (που δεν υπάρχει κιόλας). Το στενό χαλάκι που φαίνεται αμυδρά στο κεφαλόσκαλο είναι πράγματι πολύ στενό, αλλά μη σας ξεγελά: πρόκειται για ζωγραφική πάνω σε μάρμαρο.
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Η στέγη του απέναντι σπιτιού δεν έχει ξημερώσει
Shelter over cover. Νέος τύπος διπλοστέγασης εισόδου. Η ιστορία της αρχιτεκτονικής έχει δείξει ότι το επόμενο στάδιο είναι η στέγαση των οικημάτων ενός οικοδομικού τετραγώνου και υπολογίζεται ότι σε 150 χρόνια όλη η πόλη θα είναι στεγασμένη με ενιαίο στέγαστρο σαν αραβικό σουκ.
υμνολογιον στεγησ
(Τα πάντα όλα περί στεγών)
Η στέγη χάθηκε
Όταν έρχεται το βράδυ
και με βρίσκει το σκοτάδι,
πέφτω πάνω στο κρεβάτι
και χαζεύω το φεγγάρι.
Βλέπω αστέρια και πλανήτες
που έχουν τεράστιους κρατήρες.
Διακρίνω γαλαξίες,
σαν βροχή πέφτουν κομήτες.
Μέσα σ’ όλη αυτή τη μέθη
βλέπω να ‘ρχονται τα νέφη.
Κάνω τότε μία σκέψη:
Πού να βρίσκεται η στέγη;!;
Οι Πέντε Εικογένεια
Η στέγη του απέναντι σπιτιού, δεν έχει ξημερώσει.
Χτυπάμε τους καφέδες στην κουζίνα
σαν διαδοχικοί βασανιστές.
Μες τη διαφάνεια του πρωινού
…Κι ενώ κάτω απ' τη στέγη μου γέρνω το μέτωπό μου
κι ακούω σκυμμένος του δικού μου κόσμου τις καμπάνες,
απ' έξω υπάρχεις εσύ: φως, στερέωμα, ουρανός.
Το σπίτι που γεννήθηκα
Το σπίτι που γεννήθηκα
αντί για φως
είχα ένα μάτι γυάλινο στη στέγη του.
Χέσ’ τα κουμπάρε!
Όταν με δεις
στη στέγη της ψυχής μου πως ανέβηκα
μη με συντρέξεις με αλόγιστη βοήθεια και δυσκολέψεις το ρυθμό της μοναξιάς μου.
Η προΰπαρξις
Το γνωστό άλυτο πρόβλημα ανά τους αιώνες: Τι προϋπήρχε, η υδραυλική εγκατάσταση ή το δέντρο; Ήταν λάθος του υδραυλικού να πάρει νερό απ’ το πεύκο, ή λάθος του γεωργού να φυτέψει το πευκάκι δίπλα στη βρύση για να στηρίζεται και να ποτίζεται; Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά η απάντηση δεν είναι προφανής.
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
Γιλντιρίμ άνανα
Στην παρακάτω φωτογραφία έχουμε μια τυπική κατασκευή (ξέρετε, από κείνες τις δικές μας τις κοκομπιλικές), όπου ο δικαιούχος έριξε ένα πανωσήκωμα, ενώ η ταβέρνα από κάτω βρισκόταν εν λειτουργία. Αυτό έγινε τόσο ξαφνικά και προκάλεσε τέτοια αμηχανία που δεν επέτρεψε στα αντανακλαστικά του ταβερνιάρη να λειτουργήσουν άμεσα. Ήταν μια αιφνιδιαστική ενέργεια, όμοια με αυτές των μεγάλων στρατιωτικών μαχών, και έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Γιλντιρίμ Άνανα», δηλαδή «ο κεραυνός του πρώτου ορόφου» (Yildirim anana ή şimşek bir ta-ne).
Ο επεκτατισμός του δικαιούχου του 1ου ορόφου δεν σταμάτησε, βέβαια, εκεί. Απαγόρευσε στον κάπελα να επεκτείνει την καμινάδα της ψησταριάς του, επικαλούμενος λόγους ασφαλείας και σαν να μην έφτανε αυτό, με τη δικαιολογία πως ο καπνός δυσκόλευε την αναπνοή του έκανε μήνυση στο ισόγειο, με αποτέλεσμα η ταβέρνα στο τέλος να κλείσει.
Λένε πως αν δεν πετυχαίνεις με την πρώτη, μπορεί η αποτυχία να είναι το στυλ σου. Αυτό ακριβώς επαληθεύτηκε και στην περίπτωση του δυστυχούς ταβερνιάρη, ο οποίος έκτοτε έκανε αρκετές προσπάθειες να ξανανοίξει το μαγαζί του, όλες μα όλες φυσικά αποτυχημένες. Επειδή δε, όπως έλεγε κι ο υπαρξιστής ήρωας Βαλαμόντε η αχαριστία είναι ραδιενέργεια και το μίσος εμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος, ο συμπαθής πλην άτυχος επιτηδευματίας τα κακάρωσε μια καλή πρωία από καρκίνο στο παχύ έντερο.
Δίπλα ακριβώς από την καμινάδα, εννοείται σε ξένη ιδιοκτησία, στον ημιώροφο, φαίνεται αμυδρά η δεξαμενή πετρελαίου, που χρησιμοποιούσε η ταβέρνα κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της.
«Ὅτε ἐλάλουν ἐκ τοῦ νοός μου συνέβαινον σφάλματα», όπως έλεγε κι ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ.
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
Το εκκρεμές
Το ρολόι στην πρόσοψη του σπιτιού είναι προσφορά του ιδιοκτήτη στον Αργοπορημένο Περαστικό.
Δεν έχει απολύτως καμία σημασία το γεγονός ότι είναι σταματημένο. Έτσι κι αλλιώς του καθυστερημένου, στα ραντεβού του, Λευκαδίτη, η κουβέντα είναι: «Πω, πω, δέκα η ώρα! Άργησα». Όμως αυτό είναι χρησμός, γιατί ενώ για τους κοινούς θνητούς σημαίνει ότι «άργησα για δουλειά», για τους μυημένους εννοεί ότι «με περιμένουν από ώρα στο καφενείο».
Επίσης μη σας προβληματίζει το ότι τα συρόμενα πατζουρόφυλλα δεν ανοίγουν τέρμα, επειδή βρίσκουν στο εκκρεμές. Όλα δικαιολογούνται σ’ αυτή τη ζωή, για όλα υπάρχει εξήγηση όταν είναι ανάγκη να δοθεί. Εξ’ άλλου κι ο Άγνωστος Στρατιώτης, παρότι είναι ξάπλα, θεωρείται σύμβολο.
Μπορεί κανείς να σκεφτεί καλύτερο τρόπο ασφάλισης του σπιτιού του; Φαντάζεστε έναν ιθαγενή διαρρήκτη μέσα στη μαύρη νύχτα, υπό το κράτος του φόβου μη γίνει αντιληπτός, να προσπαθεί να ανοίξει τα παντζούρια και αυτά να μην ανοίγουν γιατί τα εμποδίζει το εκκρεμές, το οποίο ούτε φαίνεται ούτε ακούγεται; Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί ακόμα και να μείνει στον τόπο ένας τέτοιος φτωχοδιάβολος, αν για παράδειγμα φυσήξει απότομα ένα ελαφρύ αεράκι και αρχίσουν να τζανάνε μεταξύ τους τα βαρίδια του εκκρεμούς; Εκείνο όμως που ξεπερνά κάθε φαντασία είναι το γεγονός ότι πίσω από αυτά τα παντζούρια δεν κρύβονται τζαμιλίκια, όπως στα σπίτια που ξέρουμε, αλλά απλά αντικλεπτικά ντουβάρια. Και αυτό είναι το καλύτερο σύστημα ασφαλείας. Η κουρτίνα που φαίνεται είναι παραπλανητική και βρίσκεται μεταξύ τοίχου και τζαμιού
Η γωνιακή κρεμάλα από γαλβανισμένο σιδηροσωλήνα που φαίνεται στο προσκήνιο μη σας αγριεύει∙ πρόκειται απλώς για το γνωστό παιδικό παιχνιδάκι σε ζωντανή εκτέλεση.
Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Βροχοκατεβασιές
Στη φωτογραφία βλέπουμε άλλη μία εικαστική σύνθεση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μπαλκονάτο λεβητοστάσιο και μια βροχοκατεβασιά.
Είναι γεγονός και χιλιοπαρατηρημένο, πως ο τεχνικός κόσμος απανταχού της γης θεωρεί ότι κάθε μακρύ κυλινδρικό αντικείμενο σε μια οικοδομή πιάνει πάντα γωνία. Αυτό είναι ένα επιστημονικό θέσφατο, ένα αξίωμα το οποίο είναι μη διαπραγματεύσιμο, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της τέχνης. Όταν όμως αρχίζει να παρατηρείται συνωστισμός μακρών κυλινδρικών αντικειμένων στην ίδια γωνία, τι γίνεται; Στα παλιά τα χρόνια, που βασίλευε η απλότητα, συνήθως γινόταν καυγάς μεταξύ μαστόρων, μέχρι να υπερισχύσει ο πιο δυναμικός και το πράγμα τελείωνε. Στις μέρες μας απλώς φταίει μόνον ο ιδιοκτήτης!
Στο παράδειγμά μας ο στεγάς αντί να ρίξει την υδρορροή μέσα στην καπνοδόχο και κατόπιν να αποχετεύσει τον λέβητα, θεώρησε καλό να τη στρίψει μέχρι τη διπλανή ιδιοκτησία κάποιου φτωχού μαλάκα, ο οποίος είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να χτίσει ποτέ σπίτι στη ζωή του ο ακαμάτης. Όμως οι λευκαδίτικες παροιμίες, που ’ναι σοφές και πάντα επίκαιρες, λένε:
«Της ακαμάτρας το παιδί, ζόρκο μόρκο περβατεί».
«Με το νου πλουταίνει η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα».
«Ακαμάτης νέος, γέρος διακουνιάρης».
«Η ακαμασιά του σπιτιού ξεθεμελιώτρα».
«Ο ακαμάτης κάθε μέρα το ’χει γιορτή».
«Της ακαμάτρας η κλωστή ή κοντή ή μακριά».
«Της ακαμάτρας το βελόνι δέκα οργιές κλωστή μπαλώνει».
«Το Μάρτη βάλε αργάτες κι ας είναι κι ακαμάτρες».
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
Ανεπιτήδευση
Η Λευκάδα είναι παγκοσμίως γνωστή για τις επιτηδευμένα ανεπιτήδευτες ταμπέλες της.
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
Τρία πουλάκια παροιμιώδη
Τρία πουλιά της Πρέβεζας τηρούσαν τη Λευκάδα,
το μούτζαρο προς το Νυδρί, το άλτρο προς τη χώρα,
το μπακαφίο πείσμωσε και έκανε κουτ’ράδα,
κι όσο και να το άμπωνες εκειό δεν επροχώρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
