Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

PostHeaderIcon Ποιος τύπος Λευκαδίτη σου ταιριάζει;






Φίλε, αδελφέ, και κουμπάρε Ξενοτ’κέ,

                                                                    Μετ’ ου πολύ της ενάρξεως των καλοκαιρινών μας διακοπών και πριν Αλέκος λαλήσει τρεις, επ’ αφορμή του κατωτέρω διαλόγου, εκθέτω ακόμα πιο κατωτέρω, απλόχερα τις σκέψεις μου, να ‘χεις και συ να μασουλάς,/ να ‘χω και γω να λέω.
 
          Ο διάλογος διημείφθη στην αγορά, έξω από το café Merrcado, ένα πρωινό του περασμένου Αυγούστου μεταξύ δύο νοτ ολ σίζον Λευκαδιτών.

«Πως είσαι;» ρώτησε εκείνος.
«Δεν είμαι κ’λά Νίκο μου, γιατί με πλ’γώνει ο τόπος που μένω!» απάντησε εκείνη, ενώ από το παρακείμενο καφενείο του Καρφάκη ακουγόταν το Concierto de Aranjuez του Rodrigo (Πικρή, μικρή μου αγάπη).

          Αίφνης έλαβα μία φλασιά στην καραμπάτσα, ένας σίφουνας ξερίζωσε το λογικό μου, μια θύελλα ξεθεμέλιωσε την καρδιά μου, μια πυρκαγιά πυρπόλησε την ψυχή μου και ένα αστραπόβροντο περιέλουσε το μυαλό μου με απορίες:

  • Φταίει ο τόπος ή μήπως φταίνε οι άνθρωποι;
  • Αν ήταν άλλος τόπος θα έφταιγαν οι άνθρωποι ή αν ήταν άλλοι άνθρωποι θα έφταιγε πάλι ο τόπος;
  • Άραγε, απ’ όλους τους τύπους Λευκαδιτών που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, εμένα ποιος μου ταιριάζει καλύτερα;
  • Παντρεύτηκα τη σωστή Λευκαδίτισσα;
  • Θα μπορούσα να είχα καλύτερη τύχη ή έφτασα στο ενενήντα και έχω εξαντλήσει όλες τις αλλαγές;
  • Τελικά, υπάρχει Θεός κι αν ναι, ποιος τύπος Λευκαδίτη μου ταιριάζει;


 
     Μου ταιριάζει ο ντόπιος; Ο Λευκαδίτης του χειμώνα, ας πούμε, ο ιθαγενής; Ο Santa Maura’s wintry aboriginal. Αυτός που γεννήθηκε, μεγάλωσε και θα περάσει όλη του τη ζωή στην οργανοδακτυλοδεικνύουσα νήσο. Αυτός που ζει μέσα στα γραφικά σοκάκια σε παραμυθένια σπίτια, αλλά χωρίς δικαίωμα στην οξυδέρκεια και την παιδεία. Αυτός για τον οποίον η ελίτ του τόπου, όταν τον κοιτά, λέει χαριτολογώντας: αγάντα από πλώρη βαποριού κι’ από γαϊδάρου κώλο.





Άφωνοι Αγιομαυρίται Αβορίγινες παρακολουθούν επέλαση Τάδε Λευκαδίων




          Μου ταιριάζουν οι ιθαγενείς οι οποίοι μετέχουν στα κοινά; Αυτοί που είναι πρώτη μούρη στο κοινωνικό γίγνεσθαι; Που ζουν απ’ τη Λευκάδα; Οι επονομαζόμενοι τάδε Λευκάδιοι (la moya Branelli). Οι άνθρωποι που αν τους προσλάβεις υπάλληλους θα κάτσουν αμέσως πίσω απ’ την ταμειακή. Αυτοί για τους οποίους οι Λευκαδίτες της διασποράς λένε χαριτολογώντας: κάλλιο σκύλο από την Κρήτη παρά φίλο Αγιομαυρίτη;


Σιγά μη βάλω φωτογραφία la moyου






          Μου ταιριάζει ο εποχιακός; Ο not all season Λευκαδίτης; Ο επισκέπτης του καλοκαιριού, ο χόλιντέι μέικερ; Αυτός που ζει στην πρωτεύουσα, αλλά επιστρέφει τους θερινούς μήνες στην γενέτειρα για να φρεσκάρει τα ξινά του μούτρα, επιδεικνύοντας χιλιάδες οφσάιντ και πέναλτι στους ντόπιους Αγιομαυρίτες αβορίγινες, στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα (περίπου σαν κι αυτό που κάνουμε κι εμείς, αλλά με τη διαφορά ότι εμείς είμαστε χαρι τωμένοι). Αυτός για τον οποίον οι μετά από πολλά χρόνια επαναπατριζόμενοι Λευκαδίτες λένε χαριτολογώντας: γάτος γαμεί και γάτος σκούζει.



Οπισθία όψις τουρίστα






          Μου ταιριάζουν οι επαναπατρισθέντες; Αυτοί που ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους ως πρωτευουσιάνοι και αφού εγκαταλείπουν το πανεπιστήμιο συνεχίζουν τις εγκύκλιες σπουδές τους στο δημοτικό, χαλεύοντας ηρεμία και προσωπική ευτυχία; Οι λαμπουραίοι, οι ξωμάχοι; Αυτοί που μετά από λίγο νιώθουν στη γενέτειρά τους, όπως νιώθει το αρνί το Πάσχα; Αυτοί για τους οποίους οι προηγούμενες κατηγορίες λένε χαριτολογώντας: όλοι αλλάζουν Κυριακή κι ο Λιάτσας τη Δευτέρα.

Ο πρόσφυγας





Φίλε, αδελφέ, και κουμπάρε Ξενοτ’κέ,


                                                                    Κουράστηκα πολύ να σκαρφιστώ όλες αυτές τις κατηγορίες. Αν σε μπέρδεψα και δεν μπορείς να διαλέξεις, τότε καλύτερα να χωρίσεις τους Λευκαδίτες σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς με τους οποίους αναγκάζεσαι να συμβιώνεις και σ’ αυτούς που δεν θέλεις να έχεις μαζί τους ούτε γρίπη.

          Και μη σκας! Όταν σε ρωτούν: «Από πούθεν είσαι;» θα απαντάς: «Α, απ’ το χωριό τση γυναικός μ’!» και να είσαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό όλοι θα λένε για σένα: «Αυτός; Αυτός έδωκε αυτόγραφο σε εικόνισμα κα’μενε!»


(Ανάθεμα την ευχέρεια στο γράψιμο!)
ο πανταγράφων

Ετικέτες

Αναγνώστες

Στατιστικά