Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
Το είναι και το φαίνεσθαι
Τετάρτη, Αυγούστου 04, 2010 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Εάν η εικόνα είχε και ήχο θα ολοκληρωνόταν ο σουρεαλισμός της.
Το χωνί του Μουσείου του Φωνόγραφου —πριν μεταφερθεί— έπαιζε μυστηριωδώς μόνο του. (Κάτω από το τραπεζομαντηλάκι υπήρχε ραδιόφωνο).
Το κλιματιστικό με την αποχέτευσή του. (Η ταγκιά του μάστορα είναι ότι ποτέ το σωληνάκι της αποχέτευσης δεν φτάνει μέχρι το έδαφος, πάντα χρειάζεται μία τσόντα).
Τα καλώδια μακαρόνια με ένα κομματάκι κρέας ο πίνακας. (Σ’ όλα τα στενά της Λευκάδας μπορεί κανείς να παρατηρήσει μακαρονάδες καλωδίων της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ)
Και τέλος η ονοματοδοσία των δρόμων. (Επ’ αυτού όμως θα επανέλθουμε).
Ετικέτες
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Έρως ανίκατε μάχαν
Λαλήσας ξεν’τικός ερωτευάμενος! Το ότι είναι ξεν’τικός φαίνεται από το γεγονός ότι μόνο η καρδιά του θα είναι μαζί της. Ο υπόλοιπος…
Ο ημιτέλειος
Η γνωστή ιστορία, αναφορικά με τη συνέπεια των μαστόρων της Λευκάδας, κρατάει από παλιά. Εδώ βλέπετε την αρχή και το τέλος της οικοδομής του κ. Βρακατσέλλου το 1934, τότε που ο Μπομπ ο μάστορας λεγόταν ακόμα Χαραλάμπης. Ο ταλαίπωρος ιδιοκτήτης έλαβε υπόσχεση απ’ τον εν λόγω καλλιτέχνη ότι θα έλθει τη Δευτέρα να ολοκληρώσει τον μαντρότοιχο. Ο κ. Βρακατσέλλος ήταν πολύ υπομονετικός άνθρωπος, αλλά δεν ήταν το ίδιο υπομονετικός κι ο Χάρος. Έτσι, το έργο της περίφραξης δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η συμπαθής πλην τραγική ιστορία του άτυχου κ. Βρακατσέλλου πέρασε από στόμα σε στόμα, έγινε δημοτικό τραγούδι και διαδόθηκε σ’ όλη τη χώρα. Ακόμα και σήμερα, αν κάποιος διαβεί τον ελαιώνα τις μέρες που φυσάει ο μαΐστρος, θα ακούσει το θρόισμα των ελαιόδεντρων να σιγοτραγουδά:
Περ’βόλι μου σε όργωσα, σ’ έχω φρεζαρισμένο
και χαμομήλια σ’ έστρωσα, μαργαριταροσπαρμένο,
τριγύρω σόφτιαξα βραγιές κι ολάνθιστες αλτάνες
να σε ζηλεύουν λεμονιές, μα και οι ματζουράνες,
αύριο μαθές να σε χαρώ κι ακόμα το Σαββάτο
την Κυριακή σ' αφήνω γεια, γλυκό μου ζαχαράτο.
Κουνιέται το γαρούφαλο, κουνιέται και τ’ ασήμι,
κουνιέται κι η καρδούλα μου σε μια κλωνά μπρισίμι.
Γεια σας χαρά σας κυρ-γιατροί, μ’ όλους τους μαθητάδες
χτίστες, μαστόροι, υδραυλικοί κι απλοί πραγματευτάδες,
αν σφίγγουν οι τανάλιες σας και κόβουν τα σκεπάρνια
εγένηκα ρεντίκολο σε όλα τα Βαρδάνια,
‘τι ‘ταν ο μάστορας λειψός και δεν τα καταφέρνει
με φήμη εμπορευάμενου και τύχη ειμαρμένη.
Κουνιέται η δόλια η αχλαδιά, πνίγεται το κουνέλι,
πεθαίνει κι η καρδούλα μου κι ας μην το πολυθέλει.
Στη σύγχρονη τεχνική ορολογία, ο μάστορας που κάνει ημιτελείς κατασκευές λέγεται ημιτέλειος. Επειδή δε, στο επάγγελμα αυτό δεν υπάρχει τέλειος, τότε ο καλύτερος μάστορας θεωρείται ο Λευκαδίτης γιατί είναι ο αμέσως επόμενος. Παρότι η δύναμη της λογικής είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του βαρούλκου που ανεβάζει λάσπη, εντούτοις η τελειότητα των μέσων και η σύγχυση των στόχων φαίνεται να είναι αντιστρόφως ανάλογα. Κι αυτό ήταν που έκανε τον Κώστα Χατζηχρήστο να οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως όλα στον κόσμο είναι χάρτινα, εκτός απ' το χαρτί που είναι από ξύλο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
