Τρίτη 9 Ιουλίου 2002
Formula 3
Τρίτη, Ιουλίου 09, 2002 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Ο Σύλλογος καταγγέλλει τη διοργανώτρια αρχή της ετήσιας εκδήλωσης Formula 3 διότι κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών κάποιοι εγκάθετοι οδηγοί κατάβρεξαν στην κυριολεξία την υπεύθυνη του γυναικείου τμήματος κα Β. Λ.
Προειδοποιούμε τους ντόπιους παρακρατικούς ότι αν ο σκοπός τους είναι να αποθαρρύνουν και να διώξουν τα μέλη του Συλλόγου μας από το φορμουλονήσι 3, θα προχωρήσουμε στην αγορά Ακαρνανικής γης (απέναντι ντε), θα χτίσουμε δικό μας συνοικισμό εκατέρωθεν του δρόμου που οδηγεί στη Λευκάδα και παράλληλα θα τοποθετήσουμε διόδια.
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει!
(κι αν περάσει θα πληρώσει διόδια)
Ετικέτες
Δευτέρα 8 Ιουλίου 2002
Πλωτή γέφυρα "Αγία Μαύρα"
«Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η πλωτή γέφυρα έχει βοηθήσει πάρα πολύ τα μέλη μας», δήλωσε ηγετικό στέλεχος του Συλλόγου μας και συνέχισε με νόημα: «Καταλαβαίνετε ότι πολύ εύκολα πλέον μπαινοβγαίνει κανείς».
Το στέλεχος (κοτσάνι) αναφέρθηκε επίσης και σε άλλα ενδιαφέροντα θέματα και μετά επέστρεψε στο θέμα της πλωτής γέφυρας. Έθεσε προς δημόσιο διάλογο το ερώτημα αν πρέπει να ανοίγει η γέφυρα κάθε μία ώρα. «Δημιουργεί μεγάλο άγχος στα μέλη μας», είπε. «Σκεφτείτε να παρουσιάσει βλάβη την ώρα που είναι ανοικτή! Τι θα κάνουμε; Ίσως πρέπει να σταματήσει πλέον να ανοίγει. Ίσως πάλι τα μέλη μας να πρέπει να παρκάρουν μονίμως τα αυτοκίνητά τους στην αντίπερα όχθη, ώστε να διασφαλίσουν στοιχειωδώς τη φυγή τους».
Δέστε, κλείστε και πακτώστε τη γέφυρα!
(τα χρόνια περνάνε, οι βλάβες πλησιάζουν!)
Σάββατο 6 Ιουλίου 2002
Η επιβίωση τον Αύγουστο
Συνέντευξη ενός μέλους του Συλλόγου μας.
Δημοσιεύουμε σήμερα ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσε ένα μέλος του Συλλόγου μας, ο οποίος θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, επειδή η πεθερά του δεν έχει γράψει ακόμα το σπίτι στη γυναίκα του.
«Τι να πω για τη Λευκάδα; Όλη η πόλη είναι γεμάτη με πινακίδες που σε οδηγούν στο Δημαρχιακό Μέγαρο, αλλά μόλις φτάσεις εκεί δεν υπάρχει καμία ταμπέλα που να γράφει ότι είναι το Δημαρχείο. Από κει να καταλάβεις! Το πρώτο πρωινό μου ξύπνημα –νέος γαμπρός ακόμα- ήταν απ’ τη φωνή κάποιου που έξω από το παράθυρο φώναζε: «Έχω παγούρ’ς μ’ αβγόοο!» Ρώτησα την πεθερά μου τι συμβαίνει; Με καθησύχασε: «Το σπίτι δεν το κόψαμε ακόμα σε κάμαρες, να σε βάλω στην πισινή, είναι όλο αβέρτο! Μαδά πρόκανα; Βλέπ’ς ο προκομμένος ο πεθερός σου έβαλε το σακάκι του αλα σκάγια, κράτ’σε τη γεβεντισμένη αλαμπρατσέτα και πάει στ’ ν’ αγερσά». Ύστερα άνοιξε τέντα τα παράθυρα «να φύγει η γνούφα, για θάχ’ς γρίντσολες». Μια γειτόνισσα την καλημέρισε και τη ρώτησε τι κάνει: «πώς πάν τα ζάβατα;» «Αμπώνουμε τις μέρες Τασία», απάντησε και γυρίζοντας σ’ εμένα: «επήρε την αποκολλωμένη της κι έφυγε κι αυτή». «Σήκω μαρή!», είπε στην κόρη της, «Εγώ θα πάω να ξεφυλλίσω τα’ μπέλια, τήρα το φαγί, άμα πάρει δυο μπούγια κατέβασ’ το». Η γυναίκα μου πήγε να διαμαρτυρηθεί. «Θα σ’ αστράψω έναν τάμφαρο που θα σκουντράς κολόνες!», τη αποστόμωσε. «Μην άφ’κετε το σπίτι βεράγκι και βγείτε στη γειτονιά για κουτσομπολιό, α κειό δε βαστιέσαι γλέπω! Εδεκεί φαίνεται σ’ αφαλοκόψανε». Γύρισα έντρομος προς τη γυναίκα μου μήπως και μου εξηγήσει τι γίνεται. Δεν καταλάβαινα τίποτα. «Άστηνα», μου’ πε εκείνη, «δεν την δικάει ούτε όλος ο γλόμπος της γης». Τότε πλέον κατάλαβα: Για να επιβιώσω έπρεπε να μάθω λευκαδίτικα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
