Δευτέρα 9 Απριλίου 2007
Αναστάσιμος και σουρεαλιστικός διάλογος
Δευτέρα, Απριλίου 09, 2007 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Ο διάλογος διαμείφθηκε στο στενό μεν, αλλά εξαιρετικά γόνιμο ως προς την παραγωγή πολιτισμού, σοκάκι της οδού Λευκάτα, μεταξύ δύο ευυπόληπτων ηλικιωμένων του Νησιού Με Θάλασσα Πισίνα, οι οποίοι ως φαίνεται, προϊόντος του χρόνου, επιθυμούν να απομακρυνθούν διακριτικά από τον Οίκο του Θεού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατανοούν όσους συμπολίτες τους μοιράζονται την ίδια επιθυμία:
─ Τώρα, δεν θυμάμαι μωρέ Σπύρο, αν σε είδα χτες το βράδυ στην εκκλησία.
Ετικέτες
Κυριακή 8 Απριλίου 2007
Ανάσταση στο νησί (αν είναι νησί)
Όσοι τυχεροί την πατήσαμε, βρεθήκαμε και φέτος στο Γυναικονήσι. Ήδη από τις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας, άρχισαν να καταφτάνουν οι ορδές των ταλαίπωρων μελών του Συλλόγου μας. Η Νομαρχία, επειδή είχε πληροφορίες από τα Χριστούγεννα ακόμα, ότι προβλεπόταν μεγάλη προσέλευση ξενοτικών, προσπάθησε χωρίς επιτυχία να κλείσει τον δρόμο που οδηγεί στην πόλη, αλλά ο Σύλλογός μας με μία κυκλωτική κίνηση από τη Γύρα, μπόρεσε και πάτησε την Γιαλαντζί Ιθάκη. Ο καιρός, γενικώς, ήταν πολύ καλός, οι αυτόχθονες ευτυχείς και η Μοσχοβόλος Πόλις γελαστή.
Η πλατεία ξεχείλισε από σουλατσαδόρους και μια αυγουστιάτικη ηρεμία πλημμύρισε την αγορά. Όλα εξελίσσονταν ομαλά μέχρι και πέντε λεπτά πριν την Ανάσταση. Τότε ο διάβολος, που δεν κοιμάται στιγμή, έβαλε την ουρά του για να αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων στο νησί που ακόμα κι ποιήτριες φουντάρουν απ’ τους βράχους. Καθυστέρησε λίγο τον ερχομό του Αγίου Φωτός στη Μητρόπολη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει κι ο Μητροπολίτης να πει το «δεύτε λάβετε φως». Οι καμπάνες, όμως, της εκκλησίας, που ήταν ρυθμισμένες στην αυτόματη λειτουργία, μόλις πήγε δώδεκα ακριβώς άρχισαν να χτυπούν το «Χριστός Ανέστη». Οι πιστοί μέσα και έξω από τη Μητρόπολη άρχισαν να απορούν, πώς είναι δυνατόν ν’ ανταλλάσσουν ευχές με σβηστά τα κεριά τους. Αντίθετα, οι πιστοί που περίμεναν το Άγιο Φως να τους χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού τους, μόλις άκουσαν τις καμπάνες, άρχισαν να πετούνε στον αέρα πυροτεχνήματα και να σκάνε στρακαστρούκες, νομίζοντας ότι η Ανάσταση έγινε. Δεν είχαν περάσει καλά-καλά πέντε λεπτά ακόμα, όταν μέσα στο γενικότερο πανδαιμόνιο ακούστηκε η φωνή του παπά να λέει το «δεύτε λάβετε φως». Και τότε, όλοι βάλθηκαν να βάλουν φωτιά ο ένας στον άλλον, στην προσπάθειά τους να μεταλαμπαδεύσουν το φως, έχοντας για αντίπαλο τον δυνατόν αέρα. Δεν είχε τελειώσει ακόμα το μαρτύριο με τις λαμπάδες, όταν ακούστηκε το «Χριστός Ανέστη» του παπά, και τότε άρχισαν εκ νέου να χτυπάνε οι καμπάνες, οι οποίες είχαν πλέον τεθεί στη χειροκίνητη λειτουργία και να ξανασκάνε στρακαστρούκες.
Το ποίμνιο άρχισε να αποχωρεί κι εμείς οι βιαστικοί, που είχαμε κλείσει τραπέζι στο burano, να φάμε μαγειρίτσα, επιδοθήκαμε σ’ έναν αγώνα δρόμου: να περάσουμε πρώτα απ’ το σπίτι για να σχηματίσουμε το σταυρό στην πόρτα κι ύστερα κατευθείαν για μάσα. Όταν αριβάραμε στην ταβέρνα οι κοπελίτσες του burano ήσαν πολύ υποχρεωτικές και μας υποδέχτηκαν όλο χαμόγελο. Μας οδήγησαν να κάτσουμε στο τραπέζι μας, το οποίο έφερε τον αριθμό «9½», πράγμα που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ύστερα από λίγο κατέφθασε μια άλλη κοπελίτσα με το μπλοκάκι της, η οποία αφού μας πληροφόρησε ότι δεν μπορούμε να παραγγείλουμε μεμονωμένα φαγητά, αλλά ότι υπάρχει μενού, μας ρώτησε τι θα πάρουμε. Τελικά είναι ωραία εμπειρία να κάνεις Ανάσταση στο νησί (αν είναι νησί).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
