Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Σε ρούμπωσα, μουστάκια!


Μορούλα με σγούμπα και κάτσος με μπαμπόνι. Ο παράδεισος της ιδιαιτερότητας που συνδράμει τη διάδοση της φυσιολογικής εξέλιξης!

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Οικολογικές πόρτες ασφαλείας














Εναλλακτικός τρόπος κλειδώματος σπιτιών στη Λευκάδα

PostHeaderIcon Κλάσματα και πλάσματα


      


           Το πιο ερωτικό κλάσμα:         69/ω

PostHeaderIcon Και η δροσιά θέλει το παπάκι της






Δηλαδή, αν σας πω ότι πρώτα έπλυνε η κυρία τα μπαλκόνια της (Θεέ μου σ’χώρα με) κι ύστερα πάρκαρε ο τύπος το βρεγμένο πορτοκαλί βεσπάκι από κάτω, έτσι για προβοκάτσια, θα με πιστέψετε;

Όχι ε;

Ε, ρε, θρασύτης!!!
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Τρία αδέλφια, τρία τζάκια, τρία τριάντα


Δεν θα συμμεριστώ την άποψη μερικών προληπτικών, οι οποίοι πριν εκφράσουν οποιαδήποτε σκέψη και για να ξορκίσουν το κακό, μετράνε με τρόπο τις εννέα τρύπες του ανθρώπινου σώματος, ήτοι τα δύο μάτια, τα δύο ρουθούνια, το στόμα, τα δύο αυτιά, τον αφαλό και την, Θεέ μου σ’χώραμε, άποψη (εκ της ιστορικής φράσεως του επιθεωρητού Χάρυ Κάλλαχαν: «Well, opinions are like assholes. Everybody has one»). Κι επειδή δεν θα την συμμεριστώ, δια τούτο δεν είναι και ανακοινώσιμη (όπως λέμε νεκρώσιμη).
Αντίθετα αυτό που μπορώ με παρρησία να υποστηρίξω είναι τα λόγια του γέροντα Μακάριου της Όπτινας, ότι «ποτέ δεν είναι δυνατόν να πάρουν τα πράγματα καλύτερη εξέλιξη, παρά μόνον έτσι όπως το επιτρέπει ο Θεός μέσα στο έλεός Του».

Έτσι, περιδιαβαίνοντας ένα καλοκαιρινό απόγευμα, τα μικρά και μεγάλα στενά της παρ’ ελπίδαν (ή απροσδοκήτου) νήσου, έπεσα ντρίτα αγπανωθιός στο τρίπατο της φωτογραφίας. Στην αρχή το πέρασα για τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο και σκέφτηκα πως θα είχε ξεμείνει από την εποχή της Αγγλοκρατίας. Τα εκκλησιαστικά όργανα όμως δεν βγάζουν καπνό και μάλιστα τριών διαφορετικών αποχρώσεων. Άρα επρόκειτο οριστικά για καμινάδες. Σε συνδυασμό μάλιστα με τα τρία παταμέντα, έφτασα γρήγορα στο ασφαλές συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μια οικογενειακή ολιγοκατοικία, ήτοι  τέσσερα αδέλφια τρία τζάκια, ή τρία αδέλφια κι οι γονείς με τη θεία στο ισόγειο, ή δύο αδέλφια, η μητέρα μόνη στον δεύτερο και ο νοικάρης καταγής.

Το γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες (και δεν χωρά καμιά αμφιβολία) πως η λειτουργία της καμινάδας βασίζεται στο λεγόμενο φαινόμενο της καμινάδας. Όταν το κάρβουνο, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το ξύλο, το οτιδήποτε, καεί σε έναν χώρο καύσης (φούρνο, τζάκι, λέβητα κουζίνα, σαλόνι) προκαλεί πνιχτό καπνό που λέγεται (προφανώς) καυσαέριο ή πυρκαγιά. Το καυσαέριο στον θάλαμο καύσης, είναι ασύγκριτα πιο ζεστό από τον ομότιμό του εξωτερικό αέρα και τελεσίδικα πιο αραιό από αυτόν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η πίεση του αέρα όσο πλησιάζουμε στον θάλαμο να είναι χαμηλότερη από ότι στο ισοϋψές εξωτερικό περιβάλλον. Η διαφορά αυτή της πίεσης είναι η κινητήριος δύναμις που έλκει τον ζεστό αέρα στο περιβάλλον, ωθεί τον απαραίτητο για την φλόγα, φρέσκο, άκαυτο, αχρησιμοποίητο και πλούσιο σε οξυγόνο αέρα μέσα στον χώρο καύσης και ενίοτε επηρεάζει τις συνήθειες των νέων. Από την άλλη πάλι, η γνωστή λαϊκή μουσικολόγος κα Κ. Γαρμπή αναφέρει επί του ιδίου θέματος: «δεν αναγνώρισες ποτέ σου, τι σου πρόσφερα, δεν αναγνώρισες για σένανε τι έκανα, σαν το φουγάρο που μολύνει, την ατμόσφαιρα, έτσι με μόλυνες σιγά-σιγά, και πέθανα κι ούτε να σε δω, μη σε ξαναδώ ξανά μπροστά στα μάτια μου, ήταν η καρδιά σου πάντα θυμωμένη κι από μαύρη πέτρα καμωμένη, τσάμπα πήγαν τα όνειρα, τσάμπα κι οι θυσίες μου, δεν ανταποκρίθηκες ποτέ, στις προσδοκίες μου».

Αμέτρητα πρέπει να είναι τα τζάκια, παγκοσμίως, που καπνίζουν στο βωμό της ικανοποίησης μιας βιαστικής αστικής θέλησης. Τζάκια μοντέρνα, τζάκια οικολογικά, τζάκια βιοαιθανόλης, τζάκια αιθυλικής αλκοόλης, τζάκια με παρατσούκλια (Καυσόξυλας), τζάκια θερμικά με φουγάρα, τζάκια χωρίς ανοίγματα, τζάκια με μπαλκονόπορτες, τζάκια οπού τα μάτια τους θα κάψουνε καρδιές και στη φωτιά τους θα ψηθούν σιγανοπαπαδιές, τζάκια που ’χουν στο αίμα τους κομπίνες και λαδιές και άλλα που βουλιάζουνε στις αναπαραδιές.

Πίσω στο θέμα μας και εν συνεχεία των ηρωικών παραγράφων που προηγήθηκαν, θα λέγαμε ότι ενδεχομένως στη σοφίτα του οικήματος να συναντούσε κανείς τα ιδιαίτερα διαμερίσματα ενός μπάτλερ, από αυτούς που οι Άγγλοι έφεραν μαζί τους ως κατακτητές, αλλά ξέχασαν να πάρουν φεύγοντας. Πώς αλλιώς θα εξηγούσε κανείς την εσπευσμένη κι εκ του προχείρου διάνοιξη ενός παράθυρου σε τόσο ύψος; Όλες οι προσπάθειες που κάναμε να ανακαλύψουμε τον αλουμινά που τοποθέτησε το παράθυρο απέβησαν άκαρπες. Τα επτασφράγιστα μυστικά της αγχίνου νήσου, είναι όσα τα επτάνησα (επτά) και πράγματι σφραγισμένα. Σήμερα, βεβαίως, ο μπάτλερ δεν ζει ανάμεσά μας. Με τον σεισμό του 2003, λέγεται ότι βγήκε στο πρεβάζι και αγκάλιασε τις τρεις καμινάδες, σαν τις τρεις αδελφές του Τσέχωφ, για τον οποίον μάλιστα έτρεφε και ιδιαίτερη συμπάθεια. Κανείς, λέει, δεν μπορούσε να τον κατεβάσει, ούτε ακόμα αυτή ταύτη η πυροσβεστική. Στο τέλος ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να φουλάρει και τα τρία τζάκια με καυσόξυλα (παρατσούκλια) και να πυρώσει τις τρεις καμινάδες, πριν αναγκάσει τον άτυχο μπάτλερ να βουτήξει, στο σημείο εκείνο του δρόμου, όπου λίγα λεπτά πριν οι πυροσβέστες είχαν αποσύρει το απλωμένο πανί διάσωσης. Και να φανταστεί κανείς, πως ο δύστυχος αυτός Άγγλος, παρότι ομιλούσε απταίστως την επτανησιακή διάλεκτο, δυσκολεύτηκε να βγει απ’ το παράθυρο, Κύριος οίδε γιατί!

Λέγεται επίσης ότι, ατρόμητος ο Έλλην στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: «Μολών Λάβε!»

Τζον Λίτλκαπ

Ετικέτες

Αναγνώστες

Στατιστικά