Παρασκευή 19 Μαΐου 2006

PostHeaderIcon Διάφορα


... περπατώντας στη Λευκάδα


    Μια μέρα εκεί που περπατούσα, ανακάλυψα, αίφνης, ότι υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι πριν καλά-καλά με γνωρίσουν, άρχισαν να με αντιπαθούν.


   Κάτι άλλο που παρατήρησα στη Λευκάδα είναι ότι αφού υπάρχουν δημότες που παίρνουν τις ταμπέλες σήμανσης σπίτι τους, κάποιοι άλλοι αναγκάζονται να τοποθετούν στη θέση τους δικές τους πινακίδες. Κι επειδή όλοι δεν μπορεί να είναι συγκοινωνιολόγοι, ο καθένας αυτοσχεδιάζει (κάτι σαν έκθεση ιδεών, ας πούμε).

   Σε κάποιο άλλο σοκάκι, ένας εμπειρικός ιχθυολόγος, αποφάσισε να φτιάξει το πρώτο υπαίθριο μουσείο θαλάσσιου πλούτου στον τοίχο του γείτονά του. Την επιμέλεια δε, ανέλαβε ο ίδιος. Αξίζει κανείς να το επισκεφτεί. Σημειωτέον, η είσοδος στο μουσείο είναι δωρεάν, διότι δεν υπάρχει είσοδος.
   Σιγά-σιγά συνειδητοποιείς ότι τα πάντα λειτουργούν κάτω από την αφόρητη πίεση της οικονομίας της σκέψης. Για να συμβάλλω, λοιπόν, και ‘γω σ’ αυτό τους πρότεινα να κρεμάσουν το κλιματιστικό απ’ το ταβάνι της βεράντας. Έτσι για ποικιλία.
   Σε αντίθεση με ότι διαδίδεται, οι Λευκαδίτες είναι εφευρετικότατοι. Εδώ ο δημιουργός μας παρουσιάζει μια αρτ νουβό έκδοση του εφεδρικού σταντ του ποδηλάτου.

   Λίγο παρακάτω ο θάνατος συνυπάρχει με τη ζωή, η δε ανάπτυξη άγγιξε πλέον και τη συμπαθή τάξη των τελευταίων συνοδών. Αυτοί που έχασαν το τραίνο της ανάπτυξης ακόμα σηκώνουν την κάσα στα χέρια.

   Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Λευκάδας είναι ο βρώμικος αέρας εξ’ αιτίας της μούτελης. Έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονται και κάνουν εισαγωγή αέρα από την Ελλάδα, τον οποίον εγκαθιστούν σε δημόσιους χώρους. Και κατόπιν τον πουλάνε στους τουρίστες με το τετραγωνικό.    
   Οι κάτοικοι στο νησί αναζητούν το σήμα της τηλεόρασης σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα. Κάποιος πρέπει να τους διευκρινίσει ότι πέφτει ουρανοκατέβατο  μαζί με τη βροχή.
Πέμπτη 18 Μαΐου 2006

PostHeaderIcon Η καθαριότητα στη Λευκάδα


   Η καθαριότητα είναι ένας άλλος τομέας, που ταλαιπωρεί το σμαραγδένιο νησί του Ιονίου.


   Στην παραπάνω φωτογραφία ο Δήμος Λευκάδος βροντοφώναζε για χρόνια να μην αφήνουν τα σκουπίδια τους οι κάτοικοι σ’ εκείνο το σημείο, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να τοποθετήσει κάδους απορριμμάτων. Αυτό λέει η λογική. Στην πραγματικότητα -όπως μου εκμυστηρεύτηκε υπάλληλος του Δήμου- έγινε ακριβώς το αντίθετο. (Ναι, ναι! Πρώτα τοποθετήθηκαν οι κάδοι και μετά γράφτηκε το σύνθημα στον τοίχο).





   Εκτός από την καθαριότητα υπάρχει και το χιούμορ (δεν μπορεί να είναι αλήθεια, ρε παιδιά, μάλλον πλάκα κάνει ο Δήμος).


Τετάρτη 17 Μαΐου 2006

PostHeaderIcon Κοκομπιλικές κατασκευές στη Λευκάδα

        Περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η Λευκάδα είναι ο παράδεισος των κοκομπιλικών κατασκευών. Κατασκευές, που ενώ ξεκινούσαν με καλές προϋποθέσεις, δεν κατάφερναν να εκπληρώσουν το σκοπό τους.





        Ο ιδιοκτήτης, λόγου χάριν, της ανωτέρω οικοδομής περίμενε να δει τον μαραγκό να του φτιάχνει μια εξώπορτα σπαστή, η οποία -αφού υποχρεωτικά θα άνοιγε προς τα έξω- να μην εμποδίζει τα διερχόμενα μηχανάκια από το σοκάκι.




        Μερικές φορές, όταν κάτι το θεωρούσαν πετυχημένο και όμορφο, το επαναλάμβαναν.




        Άλλος πάλι, επειδή είχε πρόβλημα με τις αιμορροΐδες του και περπατούσε σαν συγκαμένος, έφτιαξε και ανάλογη σκάλα, ώστε να την ανεβαίνει με τα πόδια ανοιχτά.



        Σε ορισμένους έγινε παρατήρηση από την Πολεοδομία, ότι, σύμφωνα με τον ΓΟΚ, απαγορεύεται να τοποθετούνται οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών συσκευών στις προσόψεις των κτιρίων. Και είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει πιο αντιαισθητικό πράγμα από αυτά τα τετράγωνα κουτιά βιδωμένα πάνω στους τοίχους.



        Πολλές φορές οι προϋπολογισμοί, κατά τη διάρκεια της κατασκευής, ξεστράτιζαν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ολοκληρωθούν τα έργα. Από την παραπάνω φωτογραφία, μπορεί να υποθέσει κανείς, ότι ο φτωχός άνθρωπος αγοράζει την καμινάδα με το μέτρο, ενώ ο πλούσιος με το κιλό. Φυσικά υπήρξαν και περιπτώσεις όπου ο ιδιοκτήτης διαφώνησε με τον λευκοσιδηρουργό στα λεφτά, με αποτέλεσμα, ο τελευταίος, να του αφαιρέσει το τελευταίο κομμάτι. Υπήρξε και κάποιος κακεντρεχής, που διατείνεται ότι ο ιδιοκτήτης ακόμα περιμένει το μάστορα να του τελειώσει την καπνοδόχο, αλλά δεν τον πίστεψα. Αν ήταν αλλού θα τον πίστευα. Στη Λευκάδα δεν γίνονται αυτά.



        Τέλος, μια ομάδα κατασκευών αφορά την ασφάλεια, την προστασία της περιουσίας του πολίτη. Στην παραπάνω φωτογραφία παρατηρούμε τα μέτρα που έχει λάβει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για να μην του κλέψουν το βιος του, αφού το σπίτι του είναι μικρό για να χωρέσουν όλα τα πράγματά του μέσα, και έχοντας σαν δεδομένο, μάλιστα, ότι το κράτος δεν πρόκειται να τον προστατέψει. Μην σταθείτε σε λεπτομέρειες ότι , δήθεν, το κόστος της συγκεκριμένης σιδηροκατασκευής είναι πολύ μεγαλύτερο από το περιεχόμενό της. Άλλοι βάζουν πολύ πιο ακριβά πράγματα μέσα στο κλουβί.

Τρίτη 16 Μαΐου 2006

PostHeaderIcon Το παρκάρισμα στη Λευκάδα


   Αφού φτάσαμε στο νησί, όπως ήταν φυσικό, έπρεπε κάπου να παρκάρουμε.
   Στη Λευκάδα κυκλοφορούν δύο τύποι ανθρώπων: Αυτοί που παρκάρουν και αυτοί που κυνηγούν αυτούς που παρκάρουν.
   Παρατήρησα πως οι πινακίδες προσφέρονται σε μεγάλη ποικιλία. Από απλές, που ο ιδιώτης χαρακτηρίζεται από το μεράκι του, μέχρι επαγγελματικές (αγοραστές που λέμε). Τοποθετούνται δε παντού, ανεξάρτητα αν έχει νόημα.
Στη Λευκάδα βρίσκει κανείς κάθε είδους πινακίδες: από κακογραμμένες στα αγγλικά....
... μέχρι καλογραμμένες στα ελληνικά.

   Επίσης παρατήρησα ότι οι πολίτες είχαν πάρει το νόμο στα χέρια τους, σχετικά με  τα ζητήματα που αφορούσαν τη στάθμευση. Ο καθένας μπορούσε να απαγορεύσει στον οποιονδήποτε να παρκάρει...

...είτε υπήρχε προφανής λόγος...

...είτε δεν υπήρχε.

(Ειδικά στην παραπάνω φωτογραφία εμφανίζεται μια πολύ στενή ξύλινη γκαραζόπορτα έξω από την οποία απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση).


Τέλος υπήρχαν ορισμένοι, οι οποίοι έκαναν και μερικές μικρές υποχωρήσεις, ειδικά τους μονούς μήνες.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2006

PostHeaderIcon Εικόνες απ' τη Λευκάδα



         Η αλήθεια είναι ότι, όταν για πρώτη φορά με έφερε η γυναίκα μου στη Λευκάδα, ένιωσα να μπαίνω σ’ ένα τεράστιο μαντρί. Τη ρώτησα αν σε μένα επιτρέπεται η είσοδος κατ’ εξαίρεση, κι επειδή με κοίταξε με απορία της υπενθύμισα ότι είμαι ένας ζωντανός οργανισμός.

        «Μη φοβάσαι αγόρι μου», μου απάντησε με αφοπλιστική αφέλεια, «η ταμπέλα δεν ισχύει πλέον. Εδώ οι γαμπροί μπαίνουν ζωντανοί και φεύγουν μόνον πεθαμένοι».

Ετικέτες

Αναγνώστες

Στατιστικά