Σάββατο 6 Ιουλίου 2002
Η επιβίωση τον Αύγουστο
Σάββατο, Ιουλίου 06, 2002 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Συνέντευξη ενός μέλους του Συλλόγου μας.
Δημοσιεύουμε σήμερα ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσε ένα μέλος του Συλλόγου μας, ο οποίος θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, επειδή η πεθερά του δεν έχει γράψει ακόμα το σπίτι στη γυναίκα του.
«Τι να πω για τη Λευκάδα; Όλη η πόλη είναι γεμάτη με πινακίδες που σε οδηγούν στο Δημαρχιακό Μέγαρο, αλλά μόλις φτάσεις εκεί δεν υπάρχει καμία ταμπέλα που να γράφει ότι είναι το Δημαρχείο. Από κει να καταλάβεις! Το πρώτο πρωινό μου ξύπνημα –νέος γαμπρός ακόμα- ήταν απ’ τη φωνή κάποιου που έξω από το παράθυρο φώναζε: «Έχω παγούρ’ς μ’ αβγόοο!» Ρώτησα την πεθερά μου τι συμβαίνει; Με καθησύχασε: «Το σπίτι δεν το κόψαμε ακόμα σε κάμαρες, να σε βάλω στην πισινή, είναι όλο αβέρτο! Μαδά πρόκανα; Βλέπ’ς ο προκομμένος ο πεθερός σου έβαλε το σακάκι του αλα σκάγια, κράτ’σε τη γεβεντισμένη αλαμπρατσέτα και πάει στ’ ν’ αγερσά». Ύστερα άνοιξε τέντα τα παράθυρα «να φύγει η γνούφα, για θάχ’ς γρίντσολες». Μια γειτόνισσα την καλημέρισε και τη ρώτησε τι κάνει: «πώς πάν τα ζάβατα;» «Αμπώνουμε τις μέρες Τασία», απάντησε και γυρίζοντας σ’ εμένα: «επήρε την αποκολλωμένη της κι έφυγε κι αυτή». «Σήκω μαρή!», είπε στην κόρη της, «Εγώ θα πάω να ξεφυλλίσω τα’ μπέλια, τήρα το φαγί, άμα πάρει δυο μπούγια κατέβασ’ το». Η γυναίκα μου πήγε να διαμαρτυρηθεί. «Θα σ’ αστράψω έναν τάμφαρο που θα σκουντράς κολόνες!», τη αποστόμωσε. «Μην άφ’κετε το σπίτι βεράγκι και βγείτε στη γειτονιά για κουτσομπολιό, α κειό δε βαστιέσαι γλέπω! Εδεκεί φαίνεται σ’ αφαλοκόψανε». Γύρισα έντρομος προς τη γυναίκα μου μήπως και μου εξηγήσει τι γίνεται. Δεν καταλάβαινα τίποτα. «Άστηνα», μου’ πε εκείνη, «δεν την δικάει ούτε όλος ο γλόμπος της γης». Τότε πλέον κατάλαβα: Για να επιβιώσω έπρεπε να μάθω λευκαδίτικα!
Ετικέτες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου