Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Ο ημιτέλειος
Τρίτη, Αυγούστου 03, 2010 | 
Αναρτήθηκε από
Ξενοτ'κός
Η γνωστή ιστορία, αναφορικά με τη συνέπεια των μαστόρων της Λευκάδας, κρατάει από παλιά. Εδώ βλέπετε την αρχή και το τέλος της οικοδομής του κ. Βρακατσέλλου το 1934, τότε που ο Μπομπ ο μάστορας λεγόταν ακόμα Χαραλάμπης. Ο ταλαίπωρος ιδιοκτήτης έλαβε υπόσχεση απ’ τον εν λόγω καλλιτέχνη ότι θα έλθει τη Δευτέρα να ολοκληρώσει τον μαντρότοιχο. Ο κ. Βρακατσέλλος ήταν πολύ υπομονετικός άνθρωπος, αλλά δεν ήταν το ίδιο υπομονετικός κι ο Χάρος. Έτσι, το έργο της περίφραξης δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η συμπαθής πλην τραγική ιστορία του άτυχου κ. Βρακατσέλλου πέρασε από στόμα σε στόμα, έγινε δημοτικό τραγούδι και διαδόθηκε σ’ όλη τη χώρα. Ακόμα και σήμερα, αν κάποιος διαβεί τον ελαιώνα τις μέρες που φυσάει ο μαΐστρος, θα ακούσει το θρόισμα των ελαιόδεντρων να σιγοτραγουδά:
Περ’βόλι μου σε όργωσα, σ’ έχω φρεζαρισμένο
και χαμομήλια σ’ έστρωσα, μαργαριταροσπαρμένο,
τριγύρω σόφτιαξα βραγιές κι ολάνθιστες αλτάνες
να σε ζηλεύουν λεμονιές, μα και οι ματζουράνες,
αύριο μαθές να σε χαρώ κι ακόμα το Σαββάτο
την Κυριακή σ' αφήνω γεια, γλυκό μου ζαχαράτο.
Κουνιέται το γαρούφαλο, κουνιέται και τ’ ασήμι,
κουνιέται κι η καρδούλα μου σε μια κλωνά μπρισίμι.
Γεια σας χαρά σας κυρ-γιατροί, μ’ όλους τους μαθητάδες
χτίστες, μαστόροι, υδραυλικοί κι απλοί πραγματευτάδες,
αν σφίγγουν οι τανάλιες σας και κόβουν τα σκεπάρνια
εγένηκα ρεντίκολο σε όλα τα Βαρδάνια,
‘τι ‘ταν ο μάστορας λειψός και δεν τα καταφέρνει
με φήμη εμπορευάμενου και τύχη ειμαρμένη.
Κουνιέται η δόλια η αχλαδιά, πνίγεται το κουνέλι,
πεθαίνει κι η καρδούλα μου κι ας μην το πολυθέλει.
Στη σύγχρονη τεχνική ορολογία, ο μάστορας που κάνει ημιτελείς κατασκευές λέγεται ημιτέλειος. Επειδή δε, στο επάγγελμα αυτό δεν υπάρχει τέλειος, τότε ο καλύτερος μάστορας θεωρείται ο Λευκαδίτης γιατί είναι ο αμέσως επόμενος. Παρότι η δύναμη της λογικής είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του βαρούλκου που ανεβάζει λάσπη, εντούτοις η τελειότητα των μέσων και η σύγχυση των στόχων φαίνεται να είναι αντιστρόφως ανάλογα. Κι αυτό ήταν που έκανε τον Κώστα Χατζηχρήστο να οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως όλα στον κόσμο είναι χάρτινα, εκτός απ' το χαρτί που είναι από ξύλο.
Ετικέτες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου