Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

PostHeaderIcon Ο φείδος

Δευτέρα, Ιουνίου 22, 2009 | Αναρτήθηκε από Ξενοτ'κός | Επεξεργασία ανάρτησης
   Το άρθρο που ακολουθεί είναι μία συρραφή απόψεων και έχει φτιαχτεί με αποσπάσματα από τις εκθέσεις ιδεών κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις στη σχολή υπενωματαρχών της Θεσσαλονίκης το 1956, με θέμα Χρόνου φείδου.


   Ο φείδος ήταν ένας εκ των μεγάλων της πατρίδος μας και ήκμασε κατά την εποχή του μεσαίωνος. Κατήργησε το επικρατούν κατά το μεσαίωνα ημερολόγιον και όρισε νέον, γι' αυτό και εκείνον τον χρόνον που έγινε η αλλαγή, ονομάσθηκε ο χρόνος του φείδου.  Ο χρόνος αυτός χωρίζεται εις τέσσερας εποχάς, την άνοιξιν, καλοκαίρι, φθινόπωρον και χειμών. Αυτάς τας εποχάς όλος ο κόσμος τις θέλει διότι ο καθείς μας εις τας εποχάς αυτάς βρίσκει και τας ημέρας τας οποίας τας εκτιμά.  Εξ αυτών, ο φθινόπωρος είναι οπωσδήποτε μία από τας εποχάς του έτους. Έπειτα έρχεται ο χειμώνας με τας πολλάς βροχάς και μετά έχομεν την ωραίαν εποχήν. Τότε βγαίνει από την φωλέαν του ο όφφις φείδος εις ταχύτατον χρόνον και ψάχνει δια τροφήν. Την τροφήν ταύτην ο χρόνος του φείδου έρχεται ως εξής : τον μήνα Μάϊον εξέρχεται από την φωλεάν του ζητώντας τα αναγκαιόντα, τρώγει δε τα πιο καταστρεπτικά έντομα που βλάπτουν εις την γεωργίαν, όχι μόνον έντομα, αλλά και διάφορα ποντικάκια. Στο διάστημα της περιόδου ταύτης ως είπομεν, όχι μόνον τρώγει, αλλά και εναποθηκεύει διότι εισέρχεται εις την χειμερίαν νάρκη. Ούτοι οι όφφις οι οποίοι είναι βλαβεροί εις τον άνθρωπον διότι δαγκώνουν και έχουν δηλητήριον, ζούνε πολλά χρόνια και υπάρχουν πολλών ειδών μικρά και μεγάλα. Από την άλλην μεριάν δια να καθορίσωμεν τον χρόνον φείδου αιτείται μεγάλην ευφυίαν και ψυχραιμίαν εις εμπόδια φύσεως, που πρόκειται να μας παρουσιασθούν δια το όφελός μας. Πολλά παραδείγματα είναι που μπορεί κανείς να κερδίσει τον χρόνο του φείδου.  Όθεν, εις κάθε μας ενέργειαν πρέπει να είμεθα ενεργητικοί ως ο όφφις. Ο όφφις όταν ενήρχισε επίθεσιν κατά τινός εμψύχου αντικειμένου, δεν έχει καμμίαν καθυστέρησιν κατά την αρχικήν του απόφασιν. Το αποτέλεσμα δεν γνωρίζεται πιο θα είναι, πάντως θα την εκτελέση παρ' όλην την σωματικήν του διάπλασιν. Είναι λοιπόν πασιφανές ότι χρόνου φείδου δικαιούνται άπαντες, διότι είναι ο χρόνος ή το χρήμα ή και ο πλούτος που χάνει κανείς όταν δεν σπεύδει αμέσως εις τον χρόνον δια το χρήμα και τον πλούτον που σκορπά, δηλαδή τον σπαταλά ή τον διαθέτει εκεί που δεν χρειάζεται να τον διαθέτει.
Ετικέτες , ,
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Άρθρα

Ετικέτες

Αναγνώστες

Στατιστικά

Ξενοτ'κός Ιστότοπος δημιουργήθηκε από jkapsoulakis.